نوشته شده توسط : معصومه

به گزارش اقتصادنیوز به نقل از روابط عمومی بانک مرکزی شامگاه شنبه گزارش داد، «عبدالناصر همتی» در نشست هم اندیشی با هیات رییسه و اعضای اتاق های بازرگانی ایران تاکید کرد: ضروری است که صادرکنندگان برای رفاه مردم به میدان بیایند و ارزشان را به چرخه اقتصادی بازگردانند.

نشست هم اندیشی رییس کل بانک مرکزی با هیات رییسه و اعضای اتاق های بازرگانی ایران با محوریت بازگشت ارز حاصل از صادرات برگزار شد.

وی گفت: اگر صادرکنندگان ارز حاصل از صادرات بیشتری را به سامانه نیما عرضه کنند، شاهد تعادل بیشتر نرخ ارز در بازار خواهیم بود و اینگونه بخش خصوصی به رونق تولید نیز کمک کرده است.

همتی با بیان اینکه هدف مشترک ما باید ایجاد رفاه برای مردم باشد، افزود: همه ما در بانک مرکزی و بخش خصوصی در یک کشتی هستیم؛ اما از طرفی بانک مرکزی مسئول سیاست های ارزی کشور است و باید در مقابل 82 میلیون جمعیت ایرانی پاسخگو باشد.

بنا به گفته رییس کل بانک مرکزی، اهداف این بانک در مقابل صادرکنندگان قرار ندارد، بلکه بانک مرکزی همواره بخش خصوصی را در کنار خود می بیند و به دنبال افزایش تولید است تا در نهایت رفاه عمومی مردم و رونق اقتصادی تحقق یابد.

همچنین در این نشست معاون ارزی بانک مرکزی در خصوص سیاست های ارزی این بانک در قبال صادرکنندگان گفت: برای صدور دستورالعمل های ارزی، ابتدا با فعالین اقتصادی مشورت های لازم به عمل آمده و البته در این راه همواره شفافیت اولویت بانک مرکزی بوده است.

غلامرضا پناهی اهداف تولیدکنندگان و صادرکنندگان را در چارچوب اهداف بانک مرکزی ارزیابی و عنوان کرد که صادرکنندگان در طول 9 ماه اخیر حدود ٢٩ میلیارد یورو صادرات داشتند و حدود ٢٢ میلیارد یورو از طریق بانک مرکزی و حدود ٧ میلیارد یورو از طریق سامانه نیما برای واردات ارز تامین شده که این امر نشان از حمایت بانک مرکزی از صادرکنندگان و تولیدکنندگان دارد.

به گفته معاون ارزی بانک مرکزی، این بانک از پیشنهادات و راهکارهای صادرکنندگان استقبال می کند، ‌چرا که این گونه ارز حاصل از صادرات به چرخه اقتصادی کشور باز می‌گردد و البته در این راه بانک مرکزی نیز به برنامه های توسعه ای صادرکنندگان کمک می کند.

تاکید بر ادامه روند با ثبات بازار ارز، روش های بازگشت ارز از حاصل صادرات به چرخه اقتصادی به منظور کمک به توسعه کشور، افزایش همکاری های دو جانبه میان بانک مرکزی و اتاق بازرگانی، از جمله مباحثی بود که از سوی هیات رییسه و اعضای اتاق بازرگانی مطرح شد. همچنین در پایان بخش خصوصی بابت ثبات ایجاد شده در بازار ارز از رییس کل بانک مرکزی قدردانی کرد و مقرر شد اینگونه جلسات تداوم یابد.



:: بازدید از این مطلب : 2
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : یک شنبه 16 دی 1397 | نظرات ()
نوشته شده توسط : معصومه

به گزارش اقتصادنیوزمحاسبات انجام‌شده نشان می‌دهد که مجموع بدهی‌ها به این ۳ طلبکار بزرگ دولت، بیش از ۳۳۳ هزار میلیارد تومان است. مطابق گزارش سازمان برنامه و بودجه، نسبت بدهی دولت به تولید ناخالص داخلی در سال گذشته با افت نسبت به سال ۹۵، به حدود ۳۶ درصد رسیده است. این در حالی است که کارشناسان سازمان برنامه و بودجهپیش‌بینی می‌کنند که با تداوم وضعیت موجود، نسبت‌ بدهی در اقتصاد ایران از حد مجاز ۴۰ درصد نیز عبور خواهد کرد؛ درحالی‌که این نسبت در کشور‌های همجوار کمتر از ۳۰ درصد بوده است. از این جهت، سازمان برنامه و بودجه تغییر پارادایم در بودجه را لازم می‌داند تا بحران بدهی‌های دولت به چالش‌های اقتصاد ایران افزوده نشود. در سناریوی اصلاحی ارائه‌شده، تعدیل مالی ۶۲ هزار میلیارد تومانی از مسیر ساماندهی معافیت‌های مالیاتی غیرضرور و توسعه پایه مالیاتی، واگذاری و مولدسازی دارایی‌های دولت و اصلاح قیمت حامل‌های انرژی پیشنهاد شده است.

نسبت بدهی مجموعه  دولت  در صورت استمرار وضع موجود، از آستانه مجاز عدول خواهد کرد. این خبری است که کارشناسان سازمان برنامه و بودجه  در گزارشی منعکس کرده‌اند. در این گزارش که مبانی اقتصادی بودجه سال ۱۳۹۸ کل کشور را تشریح می‌کند، تاکید شده که باید تغییر پارادایمی در  بودجه  برای پایداری بدهی‌های دولت صورت گیرد. بر اساس آمار منتشر شده، مجموعه بانک‌ها و موسسات اعتباری کشور، بزرگ‌ترین طلبکار دولت به حساب می‌آیند که بدهی  دولت  به  بانک مرکزی  نیز در این بین نقش مهمی را  بازی  کرده است؛ بدهی‌ای که با تقویت نقدینگی، عامل بسیاری از ناترازی‌های اقتصادی در ایام اخیر بوده است.

شاخص‌های سنجش بدهی

رعایت قواعد بدهی به منظور حفظ توازن منابع و مصارف از موضوعات مهم در سیاست‌گذاری مالی دولت به شمار می‌رود. کارشناسان  سازمان برنامه و بودجه  معتقدند عدم انسجام در برنامه‌ریزی و به‌کارگیری یک استراتژی نادرست در مدیریت منابع و مصارف بودجه‌ای می‌تواند عملکرد ارکان اقتصادی کشور را دچار اختلال کند.

تحلیل پایداری بدهی به دنبال این است تا میزان بدهی‌های سالانه دولت به نحوی باشد که دولت در بازپرداخت بدهی‌هایش در افق زمانی پیش‌بینی شده، مجبور به نکول یا مذاکره مجدد با طلبکاران نشود. همچنین باید این ملاحظه در نظر گرفته شود که روند کنونی ایجاد بدهی در چارچوب یک استراتژی بلندمدت است یا اینکه دولت تامین منافع کوتاه‌مدت را به قیمت خلق بدهی‌های بزرگ در آینده انجام می‌دهد. برای سنجش این رویکرد، دو  شاخص  قابلیت ارزیابی جریان بدهی‌ها را برای تحلیلگران بالا می‌برد:«شاخص نیاز به تامین مالی ناخالص» و «شاخص بدهی انباشته.» نیاز تامین مالی ناخالص بر مجموع کسری تراز عملیاتی و مبالغ لازم برای بازپرداخت اصل و سود بدهی‌های سررسید شده در سال مورد نظر دلالت دارد. در حقیقت، رقمی است که دولت به آن نیاز دارد تا تراز  بودجه  را برقرار کند و این رقم از درآمدهای دولت و واگذاری دارایی‌های سرمایه‌ای قابل تحصیل نیست. برنامه‌ریزی در انتشار اوراق بهادار باید به گونه‌ای باشد که بار مالی بازپرداخت اصل و فرع اوراق مورد نظر، موجب عبور این  شاخص از ناحیه امن ۱۰ تا ۱۵ درصد در افق زمانی نشود. صندوق بین‌المللی  پول  برای کشورهای پیشرفته که دسترسی به بازارهای باز دارند، این آستانه را ۱۵ درصد و برای اقتصادهای نوظهور ۱۰ درصد در نظر گرفته است اما شاخص دیگری که پایداری بدهی‌های دولت را بررسی می‌کند، نسبت بدهی به تولید ناخالص داخلی است. صندوق بین‌المللی  پول  در این باره، حد آستانه را برای کشورهای پیشرفته ۶۰ درصد و برای کشورهای نوظهور ۵۰ درصد در نظر گرفته است. البته حدآستانه نسبت مورد نظر در برنامه ششم توسعه ۴۰ درصد در نظر گرفته شده است. البته در برخی کشورها این نسبت بالاتر از ۸۰ درصد نیز گزارش شده است. بنابراین نسبت بدهی به تولید ناخالص داخلی به تنهایی معنای مثبت یا منفی ندارد، بلکه مهم قابلیت نقدشوندگی بدهی‌های دولت در بازار سرمایه است.

آخرین آمار بدهی‌ها

روند شناسایی و ساماندهی بدهی‌های بخش دولتی  ایران  از سال ۱۳۹۴ و با تاسیس مرکز مدیریت بدهی‌ها و دارایی‌های مالی عمومی در وزارت  امور اقتصادی و دارایی  آغاز شد. آخرین گزارش فصلی این نهاد نشان می‌دهد مجموع بدهی دولت و شرکت‌های دولتی در پایان سال ۹۶ به عدد ۴/ ۵۶۵ هزار میلیارد تومان رسیده که این عدد نسبت به سال ۹۵ با کاهش همراه بوده است. از این‌رو نسبت بدهی بخش دولتی به تولید ناخالص داخلی در سال ۹۶ به  حدود ۳۶درصد رسیده است؛ در حالی که این عدد در سال قبل از آن معادل ۶/ ۴۴ درصد بوده است. البته بررسی‌ها نشان می‌دهد که این نسبت در کشورهای همجوار همانند  ترکیه  و  عربستان  به مراتب کمتر است(۲۸درصد برای  ترکیه  و ۱۷درصد برای عربستان).

به‌رغم بهبود در نسبت بدهی انباشته در سال گذشته، نسبت نیاز تامین مالی ناخالص دولت به تولید ناخالص داخلی با رشد  مواجه شده است. این نسبت که در سال ۹۴ معادل ۳ درصد بود، در یک روند افزایشی در سال گذشته به ۴/ ۴ درصد رسید. این عدد نشان می‌دهد که وابستگی بودجه دولت به تامین مالی از طریق انتشار اوراق در حال افزایش است. طوری که نیاز تامین مالی ناخالص دولت که در سال ۹۴ معادل ۷/ ۳۳ هزار میلیارد تومان بود، در سال گذشته به بیش از ۲ برابر رقم سال ۹۴ رسید و معادل ۲/ ۶۸ هزار میلیارد تومان شد.

ترکیب بدهی‌ها

اما ترکیب طلبکاران دولت به چه شکلی است؟ کل بدهی دولت و شرکت‌های دولتی تا پایان سال ۹۶، معادل ۴/ ۵۶۵ هزار میلیارد تومان برآورد شده است. اما بر اساس آخرین آماری که مرکز مدیریت‌ بدهی‌های وزارت  اقتصاد  منتشر کرده، حجم مانده بدهی‌های دولت(بدون درنظر گرفتن شرکت‌های دولتی) در پایان خرداد ۹۷ معادل ۸/ ۳۳۳ هزار میلیارد تومان بوده است. سهم اصلی را در این بدهی، بانک‌ها و موسسات اعتباری دارند. در واقع بزرگ‌ترین بدهی دولت به شبکه بانکی کشور است که معادل ۴۲ درصد از کل بدهی‌های دولت را دربرمی‌گیرد. پس از شبکه بانکی، پیمانکاران و مشاوران خصوصی، اشخاص حقوقی تعاونی، خارجی و سایر اشخاص حقوقی خصوصی و نامشخص دومین طلبکار بزرگ دولت محسوب می‌شوند. نهادها و موسسات عمومی غیردولتی، پس از این دو طلبکار بزرگ دولت قرار می‌گیرند. در گزارش سازمان برنامه و بودجه، در یک  جدول  ۲۰ قلم عمده بدهی‌های دولت و شرکت‌های دولتی ارائه شده است. بر این اساس، دو قلم «بدهی شرکت ملی  نفت  ایران به  بانک مرکزی  و سایر بانک‌ها» و «بدهی دولت  جمهوری اسلامی  ایران به سازمان تامین اجتماعی» مجموعا یک چهارم از کل بدهی‌های دولت را شامل می‌شوند. پس از آن، قوی‌ترین بدهی‌های مجموعه دولت را می‌توان شامل بدهی دولت به دارندگان اوراق، بدهی دولت به بانک‌های دولتی، بدهی دولت به بانک مرکزی و بدهی  شرکت ملی  نفت  ایران به سایر اشخاص حقوقی و حقیقی نامید. محاسبات نشان می‌دهد که بزرگ‌ترین طلبکار مجموعه دولت، بانک مرکزی و شبکه بانکی کشور به حساب می‌آیند. طوری که مجموع بدهی دولت و شرکت‌های دولتی به بانک مرکزی و بانک‌های  دولتی و خصوصی  بیش از ۲۶۳ هزار میلیارد تومان است. این عدد حدود ۵۰ درصد از کل بدهی‌های دولت و شرکت‌های دولتی را شامل می‌شود.

تصویر ادامه وضع موجود

سازمان  برنامه و بودجه  با تحلیل پایداری بدهی‌های دولت معتقد است در صورت استمرار وضع موجود به‌دلیل مواجهه  اقتصاد  با شوک تحریمی و انعکاس آن در تحقق درآمدها و هزینه‌های دولت و نیز خارج شدن متغیرهای کلان اقتصادی از روند بلندمدت، نسبت‌های بدهی به تولید ناخالص داخلی و نسبت تامین مالی ناخالص مورد نیاز به تولید ناخالص داخلی به قیمت جاری، با شتاب از آستانه‌های مجاز بدهی دولت عبور خواهند کرد. ضمنا در این تحلیل، بدهی دولت و شرکت‌های دولتی به بانک مرکزی لحاظ نشده و منظور از بدهی، بدهی دولت و آن قسم از شرکت‌های دولتی بوده که دچار زیان شده‌اند که این زیان در سال‌های آتی انعکاس بودجه‌ای خواهد داشت.

برای برو‌ن‌رفت از این شرایط و جلوگیری از بروز احتمال انحراف نسبت بدهی به تولید ناخالص داخلی و تامین مالی ناخالص مورد نیاز، باید دولت مقدار پایدارکننده نسبت‌های یادشده را مورد توجه قرار دهد. از این‌رو کارشناسان سازمان  برنامه و بودجه  معتقدند که دولت باید هر سال حدود ۳ درصد تولید ناخالص داخلی(معادل ۳۸ هزار میلیارد تومان به قیمت ثابت سال ۱۳۹۶) تعدیل مالی انجام دهد؛ یعنی یا درآمدهای خود را افزایش دهد یا کاهش هزینه‌ها را پیگیری کند یا به سبد ترکیبی از هر دو اقدام برسد. البته در گزارش سازمان برنامه تاکید شده که این مقدار تعدیل، با توجه به ظرفیت‌های ساختاری  اقتصاد ایران  و عدم چابکی و انعطاف‌پذیری فرآیند سیاست‌گذار مالی، عدد قابل توجهی خواهد بود. طوری که شاخص‌های تعدیلات بودجه‌ای نشان می‌دهند روند بلندمدت اقتصاد ایران، بالاترین میزان تعدیل مالی تحقق یافته در ۳ سال معادل یک درصد تولید ناخالص داخلی بوده است. حتی تجربه سایر کشورها نیز اثبات می‌کند که تعدیل مالی حدود ۳ درصد نیازمند ساختار نهادی مناسبی است که لازمه تحقق آن، برخورداری نظام اقتصادی از سیاست‌گذاری هوشمند و سازگار بوده است. اما با همه اینها، اگر درصورت عبور نسبت‌های بدهی از حد مجاز، بحرانی به وجود آید، هم‌افزایی و همزمانی آن با بحران بانکی و بحران خروج  سرمایه  از یکسو، وضعیت نامطلوبی را برای  اقتصاد ایران به تصویر می‌کشد. در چنین حالتی، درجه اثرگذاری سیاست‌های مالی در تحقق اثرضدچرخه‌ای نیز افت می‌کند؛ چرا که با انباشت بدهی دولت به فعالان اقتصادی، قفل شدن اقتصاد از کانال کاهش توان اهرمی مخارج دولت پدید می‌آید.

سناریوی اصلاحی

کارشناسان سازمان برنامه و بودجه با مروری بر تجربه بلندمدت کشورها بسته‌ای اصلاحی برای کاستن نسبت‌های بدهی ارائه کرده‌اند. بسته اصلاحی با تاکید بر ظرفیت داخلی و فرض عدم امکان دستیابی به تامین مالی خارجی پایه‌گذاری شده است. در این بسته، حداقل تعدیلات مالی قابل انجام در سال ۹۸ به میزان ۶۰ هزار میلیارد تومان(حدود ۶/ ۱ درصد از تولید ناخالص داخلی) در نظر گرفته شده است. ترکیب منابع حاصل از مسیر ساماندهی معافیت‌های غیرضرور و توسعه پایه مالیاتی، واگذاری و مولدسازی دارایی‌های دولت و اصلاح قیمت‌های  انرژی  می‌گذرد. در بسته اصلاحی، پایداری بدهی‌ها در دوره میان مدت ۵ ساله آتی محقق می‌شود و نسبت‌های بدهی در یک روند کاهنده حرکت می‌کنند. این سناریو با فرض بهادارسازی بدهی‌های دولت ظرف ۴ سال از سال ۱۳۹۸، علاوه بر توسعه فضای مالی با ایجاد ظرفیت انتشار اوراق بهادار دولتی تا سقف ۷۴ هزار میلیارد تومان، زمینه خروج اقتصاد  ایران  از تنگنای ناشی از عدم ساماندهی بدهی‌های دولت را نیز مهیا می‌کند.

کارشناسان سازمان برنامه و بودجه معتقدند تحقق سطوح پایدار بدهی دولت، منوط به ایجاد بستر اصلاحات لازم با تغییر در پارادایم‌های بودجه‌ای، سیاست‌گذاری پولی(عملیات بازار باز فعالانه و ارائه  جدول  تغییرات  نرخ سود بانکی  به‌صورت سالانه از سوی بانک مرکزی) و نیز سازگاری کامل ارکان تصمیم‌گیری است. از این‌رو اعمال موفق اصلاحات، در گرو تغییر رویکرد جاری است؛ طوری که شیوه فعلی که اغلب واکنشی است و در ذات خود به‌جای بهره‌گیری از روش‌های پیش‌نگرانه، متکی بر رویکرد گذشته‌نگر است، به یک رویکرد هوشمندانه و فعالانه تغییر یابد. در این گزارش، پیش‌شرط اوراق بهادارسازی بدهی‌ها، افزایش پایه‌های مالیاتی و برخورداری از عملیات بازار باز عنوان شده است. کارشناسان سازمان برنامه تاکید دارند که در صورت عدم تحقق پیش‌شرط‌ها، ناپایدار شدن بدهی‌ها در دو سال آتی حتمی به نظر می‌آید. اوراق بهادارسازی این امکان را ایجاد می‌کند تا بدهی‌های غیرسیال به بدهی‌های سیال تبدیل شود. ذیل این گزینه، بدهی مربوط به شرکت‌های دولتی زیان‌ده و همچنین بدهی دولت با خارج کردن بدهی به بانک مرکزی اوراق بهادارسازی شده و برای واحدهای مختلف از طریق این اوراق بهادارسازی، جریان نقدی ایجاد می‌شود. بانک مرکزی باید از مدیریت واکنشی بازار پول خارج شود و از طریق اخذ اوراق بهادار دولتی به‌عنوان یکی از وثایق معتبر برای اضافه برداشت بانک‌ها، عملیات بازار باز را پیاده‌سازی کند.

06-01

 


:: بازدید از این مطلب : 0
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : یک شنبه 16 دی 1397 | نظرات ()
نوشته شده توسط : معصومه

به گزارش اقتصادنیوز  آژانس بین‌المللی انرژی هر‌سال گزارشی درباره  میزان یارانه‌ای که کشورها به مصرف انرژی اختصاص می‌دهند، تهیه می‌کند. آخرین گزارش این سازمان در این خصوص که به پرداخت یارانه  انرژی  در سال ۲۰۱۷ اختصاص دارد، نشان می‌دهد ایران با پرداخت ۴۵ میلیارد  دلار  یارانه به مصرف انرژی در ۲۰۱۷ در  جهان  رکورددار بوده است. این سازمان میزان  یارانه  انرژی پرداختی در ایران در سال ۲۰۱۶ را حدود ۳۴ میلیارد دلار برآورد کرده بود و  ایران  بعد از  چین  در رتبه دوم پرداخت  یارانه انرژی  بین  کشورهای جهان  قرار داشت. بنابراین بر اساس برآوردهای اخیر آژانس بین‌المللی انرژی، در سال ۲۰۱۷ ایران حدود ۱۱ میلیارد دلار نسبت به سال پیش از آن یارانه بیشتری به مصرف انرژی اختصاص داده است. همچنین آمارها نشان می‌دهد که یارانه پرداختی به انرژی در ایران حدود ۱۵ درصد از مجموع یارانه‌ای است که در جهان به مصرف انرژی پرداخت شده.

ایران  بالاتر از چین

میزان  یارانه  انرژی در  چین  در سال ۲۰۱۷ حدود ۳۸ میلیارد دلار بوده که این رقم ۷ میلیارد  دلار  از  یارانه انرژی  در ایران کمتر است. اما این ارقام به تنهایی فاصله یارانه پرداخت شده در  ایران و چین  به انرژی را نشان نمی‌دهد، سرانه یارانه انرژی در دو کشور فاصله بسیار بیشتری با هم دارند. در واقع اگر مجموع یارانه انرژی در هر دو کشور را به تعداد جمعیت آنها تقسیم کنیم، به نتایج جالبی می‌رسیم. محاسبات نشان می‌دهد که به هر ایرانی در سال ۲۰۱۷ حدود ۵۵۶ دلار یارانه  انرژی  اختصاص یافته، در حالی که این رقم در چین ۲۸‌دلار بوده است. یعنی هر فرد در ایران حدود ۲۰ برابر هر  شهروند  چینی از یارانه انرژی استفاده کرده است.

در این میان ممکن است برخی اعلام کنند که مقایسه یارانه انرژی در دو کشور چین و ایران چندان موضوعیت ندارد، چراکه ایران خود تولیدکننده انرژی محسوب می‌شود و  دولت  ایران بر‌خلاف  دولت  چین برای تامین انرژی مورد‌نیاز کشور مجبور به  واردات  نیست و هزینه‌ای نیز از این محل متحمل نمی‌شود. اما آن‌طور که آژانس بین‌المللی انرژی نیز در گزارش خود تاکید می‌کند، یارانه انرژی در کشورهای صادرکننده انرژی به شکل هزینه فرصت خود را نشان می‌دهد. میزان یارانه انرژی در ایران حدود ۱۰ درصد از کل تولید ناخالص ملی است، در حالی که این نسبت در چین نزدیک به صفر است.  در واقع با واقعی و آزادسازی قیمت‌ها، پرداخت یارانه انرژی به صفر می‌رسید و این رقم در تولید داخلی و بهبود زیرساخت‌های اجتماعی به کار گرفته می‎شد.

همان‌طور که «دنیای اقتصاد» پیش از این در گزارشی تحت عنوان «برندگان و بازندگان یارانه بنزینی» بررسی کرده بود، بزرگ‌ترین مشکل این شکل از پرداخت یارانه این است که همه اقشار جامعه از آن به‌طور مساوی برخوردار نمی‌شوند. به‌طور مثال، بررسی‌ها نشان می‌دهد دهک دهم  جامعه  ۱۲ برابر دهک اول  جامعه  از یارانه  بنزین  بهره‌مند می‎شود، این در حالی است که دهک دهم ۱۸ برابر دهک اول  درآمد  کسب می‎کند. علاوه بر توزیع ناعادلانه یارانه انرژی، کاهش توان دولت برای بهبود زیرساخت‌ها و حمایت از اقشار کم‌توان جامعه، آسیب دیگری است که پرداخت یارانه انرژی به دنبال دارد. به‌طور مثال، در حالی یارانه پرداختی به انرژی در ایران به ۴۵ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۷ رسیده که مجموع یارانه نقدی پرداخت شده در کشور سال گذشته ۵/ ۷ میلیارد دلار(۳۰ هزار میلیارد تومان) برآورد می‌شود. بنابراین حدود ۶ برابر یارانه نقدی به مصرف انرژی یارانه پرداخت شده است.

افزایش جهانی یارانه انرژی

محاسبات آژانس بین‎المللی انرژی نشان می‌دهد که در مجموع در سال ۲۰۱۷ یارانه انرژی نسبت به سال پیش از آن افزایش یافته است، اما بخش اعظمی از این  رشد  در ایران اتفاق افتاده است.بر اساس گزارش آژانس بین‌المللی انرژی، یارانه پرداختی به انرژی در غالب  کشورهای جهان  به سه گروه  نفت  و فرآورده‌های نفتی،  گاز  و  برق  بوده و  قزاقستان  تنها کشوری است که علاوه بر سه گروه بالا به مصرف زغال‌سنگ نیز یارانه اختصاص داده است. آژانس برای محاسبه میزان یارانه انرژی، اختلاف قیمت‌های داخلی برای هر گروه را با متوسط قیمت‌های بین‌المللی محاسبه کرده است. آن‌طور که آژانس بین‌المللی انرژی اعلام می‌کند، میزان یارانه‌ای که در کل جهان  در سال ۲۰۱۷ برای مصرف انرژی پرداخت شده حدود ۳۰۰ میلیارد دلار بوده، در حالی که این رقم در سال پیش از آن ۲۷۰ میلیارد دلار برآورد می‌شد. در واقع میزان یارانه انرژی در مجموع ۳۰ میلیارد دلار افزایش یافته اما از این رقم حدود ۱۱ میلیارد دلار(۳۷ درصد) به ایران اختصاص داشته است.

این سازمان بین‌المللی افزایش یارانه انرژی را در سال ۲۰۱۷ به دنبال  افزایش قیمت  نفت در این سال می‌داند.  قیمت نفت  در سال ۲۰۱۷ حدود ۲۵ درصد نسبت به سال ۲۰۱۶  رشد  کرده، با این حال میزان یارانه انرژی تنها افزایش ۱۲ درصدی را به ثبت رسانده است. این موضوع نشان می‌دهد که بسیاری از کشورهای جهان همزمان با افزایش قیمت‌های جهانی، قیمت‌های داخلی خود را افزایش داده‌اند و تلاش کرده‌اند که مانع از افزایش یارانه پرداختی به انرژی شوند.

در سال ۲۰۱۶ یارانه پرداختی به  برق  در جهان رشد کرد، در حالی که به دلیل افت شدید  قیمت نفت  در سال ۲۰۱۶ یارانه اختصاص یافته به نفت و مشتقات نفتی کاهش یافت. بنابراین یارانه پرداختی برق از یارانه پرداختی به  نفت  و فرآورده‌های نفتی پیشی گرفته بود. اما در سال ۲۰۱۷ به دنبال  افزایش قیمت  طلای سیاه مجددا یارانه مشتقات نفتی به صدر  جدول  بازگشت. یارانه‌ای که به نفت تعلق می‌گیرد ۱۳۷ میلیارد دلار در سال بوده که حدود ۴۵ درصد از کل یارانه‌ای است که در این سال در جهان به انرژی اختصاص یافته. آنطور که آژانس برآورد می‌کند حدود ۱۱ درصد از کل نفت مصرفی جهان شامل یارانه می‌شود. این در حالی است که یارانه اختصاص یافته به برق ۱۰۶ میلیارد دلار برآورد می‌شود. یارانه‌ای که به گاز پرداخت شده نیز حدود ۵۷ میلیارد دلار بوده و ۲۳ درصد از کل  گاز  مصرفی جهان را  پوشش  می‌دهد.

یارانه نفت و فرآورده‌های نفتی

نفت و فرآورده‌های نفت جزو منابع انرژی هستند که در ایران همواره به آنها یارانه اختصاص یافته است. در واقع دولت‌ها قیمت سوخت‌هایی چون بنزین، گازوئیل، نفت سفید و... را خود به شکل دستوری تعیین کرده و پایین‌تر از قیمت‌های جهانی قرار می‌دهند. مهم‌ترین‌ دلیلی که برای پرداخت یارانه انرژی اعلام می‌شود، کمک به اقشار کم‌توان جامعه است، این در حالی است که دهک‌های پایین جامعه به نسبت کمتر مالک خودروهای شخصی هستند، از این رو کمتر از دهک‌های بالایی نیز از یارانه  بنزین بهره‌مند می‌شوند.آن‌طور که آمار آژانس بین‌المللی انرژی نشان می‌دهد در سال ۲۰۱۷ میزان یارانه پرداختی به نفت و مشتقات آن در ایران ۵/ ۱۶ میلیارد دلار بوده است. این رقم نشان می‌دهد از مجموع یارانه‌ای که به نفت و مشتقات آن در سال ۲۰۱۷ در جهان پرداخت شده بیش از ۱۲ درصد آن به ایران اختصاص دارد.

قیمت بنزین در ایران از سال ۹۴ روی رقم ۱۰۰۰ تومان برای هر لیتر ثابت باقی مانده است، این در حالی است که قیمت بنزین در غالب کشورهای جهان به‌طور روزانه و بر اساس قیمت‌های جهانی نرخ‌گذاری می‌شود. حتی در کشوری چون آمریکا قیمت بنزین در هر ایالت متفاوت و بر حسب عرضه و تقاضا تعیین می‌شود. اما قیمت‌های جهانی تنها بخشی از قیمت بنزین و گازوئیل را در این کشورها تشکیل می‌دهد، بخش دیگری از قیمت خرده‌فروشی این سوخت‌ها شامل  مالیات  است. در واقع کسانی که از خودروهای شخصی استفاده می‌کنند موجب  آلودگی هوا  و آسیب رساندن به دیگر شهروندان و افزایش هزینه‌های  بهداشت و درمان  می‌شوند. بنابراین در بسیاری از کشورهای جهان بر مصرف بنزین و گازوئیل  مالیات  اعمال می‌شود. به‌طور مثال، بر اساس داده‌های منتشر شده در گلوبال پترولیوم پرایس، متوسط قیمت بنزین در روزهای اخیر در دنیا حدود ۱/ ۱ دلار در لیتر بوده، در حالی که این سوخت در فوب  خلیج فارس  بین ۴۰ تا ۴۵ سنت به فروش رسیده است. با این حال در ایران نه تنها از کسانی که با استفاده از خودروی شخصی موجب  آلودگی هوا  و آسیب به دیگر شهروندان می‌شوند، مالیات اخذ نمی‌شود، بلکه با پرداخت یارانه قیمت بنزین را پایین نگه داشته و افراد را به مصرف بیشتر تشویق می‌کنند.

ایران سردمدار یارانه گاز

ایران اما سردمدار پرداخت یارانه گاز در جهان محسوب می‌شود. بر اساس برآوردهای آژانس بین‌المللی انرژی در سال ۲۰۱۷ ایران به شهروندان خود حدود ۳/ ۱۶ میلیارد دلار برای مصرف گاز یارانه پرداخت کرده است. بعد از ایران،  روسیه  با ۱۲ میلیارد دلار یارانه انرژی در رتبه دوم و  امارات متحده عربی  با ۹/ ۵ میلیارد دلار در رتبه سوم قرار دارد. این ارقام در حالی مطرح است که در سال ۲۰۱۷ در کل جهان تنها ۵۷ میلیارد دلار به مصرف گاز یارانه اختصاص یافته یعنی حدود ۲۹ درصد از یارانه پرداختی به گاز در ایران بوده است.این موضوع نه تنها به چرایی مصرف بالای گاز در داخل ایران پاسخ می‌دهد، دلیل عقب ماندن ایران از دیگر تولیدکنندگان این محصول در بازارهای صادراتی را نیز توضیح می‌دهد. در واقع پرداخت یارانه به گاز موجب شده که مصرف این سوخت در ایران بالاتر از  استاندارد  باشد و رشد مصرف نیز خود کاهش ظرفیت‌های صادراتی را به دنبال داشته است. ایران بعد از آمریکا و  روسیه  بزرگ‌ترین‌ تولیدکننده گاز در دنیا است، در حالی که تنها سهم کمتر از یک درصد از بازار این منبع انرژی را به خود اختصاص داده است.در گروه برق نیز ایران همچنین بعد از چین بیشترین یارانه را به مصرف برق اختصاص داده است. چین با اختصاص ۱/ ۲۱ میلیارد دلار یارانه به مصرف برق، در این زمینه رکورددار است. اما بعد از این کشور که حدود ۲۰ درصد از جمعیت جهان را به خود اختصاص داده، ایران با ۳/ ۱۲ میلیارد دلار در زمینه پرداخت یارانه به مصرف برق رکورددار است.

11

 


:: بازدید از این مطلب : 1
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : یک شنبه 16 دی 1397 | نظرات ()
نوشته شده توسط : معصومه

به گزارش اقتصادنیوز گزیده این گفت‌وگو به این شرح است:
 
*من ایران را یک جامعه ناهموار قلمداد می‌کنم که اتفاقاً بدشکل هم هست. امور این جامعه هم متمرکز نیست. به عنوان مثال همه امور آن در شهر تهران نیست،. این جامعه ناهموار، متکثر هم شده است. به عنوان مثال، بخش شرقی ایران از غرب و شمال و جنوب آن متفاوت است.
* وقتی جامعه متکثر و ناهموار است، انتظار هر نوع حادثه‌ای در هر جای آن می‌توان داشت، زیرا نیروهای اجتماعی صورتبندی‌های متفاوتی پیدا کرده‌اند و در این شرایط، هر پدیده یا اتفاقی، نارضایتی یا حادثه‌ای می‌تواند دستمایه اعتراضی قرار بگیرد. هدف این اعتراض‌ها هم این است که بگویند ما هستیم و هم هویت متفاوت خود را اعلام کنند. ضمن این‌که باید توجه داشت جامعه زنده متکثر ناهموار که همگون نیست، بسیار متفاوت است با جامعه همگون تمرکزگرایی که گروه‌های مرجع ثابتی دارد و نظام سیاسی می‌تواند بر آن حکم یا مدیریت کند. در این شرایط، وقتی حوزه سیاسی جامعه را به کنش‌های سیاسی مخالف و موافق دعوت می‌کند و از او دعوت می‌کند اعتراض کند، این اعتراض می‌تواند معطوف به امر سیاسی هم بشود.
*در 15-10 سال گذشته، حجم نیازها، انتظارات، خواسته‌ها و امیال جامعه نسبت به گذشته هزاران برابر شده است، آن هم در شرایطی که پاسخی متناسب با ظرفیت‌های اقتصادی جامعه هم داده نمی‌شود. به همین دلیل جامعه ناراضی متولد شد،  این طور نیست که این جامعه فقط از حکومت ناراضی باشد، از خودش هم ناراضی است، از همسایه‌ها، از پدر و مادرش هم ناراضی است.
*انتظارات از آنجا خلق شد که میان انتظارات، آرزوها و نیازهای جامعه با واقعیت‌هایش هیچ تناسبی وجود ندارد. در 3-2 دهه اخیر هرچه آرمان در جهان بود به جامعه تلقین کردیم، هر ابزاری که برای رشد و ارتقا نیاز بود در اختیار آن قرار دادیم، اما همین جامعه از ظرفیت و زمینه‌ای که این ابزارها را معنا کند یا از آن استفاده کند، محروم و دچار محدودیت است.
*افزایش جمعیت تحصیلکرده در ایران مثال خوبی  است. وقتی فرد تحصیل می‌کند، اما شغلی متناسب با آن ندارد و نمی‌تواند زندگی خود را بسازد، شما چنین آدمی را ناراضی کردید. یا کسی که به زندگی در شهر دعوت می‌شود، علاوه بر این‌که روستاها را نابود کردیم، نتوانستیم اقتضائات زندگی شهری مانند تفریح، مسافرت و خانه و خودرو را به او بدهیم. معنای دیگر این نارضایتی این است که میان توسعه اقتصادی و توسعه اجتماعی و فرهنگی تناسبی وجود نداشته است.
*معتقدم زمینه اعتراضاتی که در جامعه ایرانی افتاده، اجتماعی است، اما این اعتراضات در متن اقتصادی رخ داده است؛ به عبارت دیگر، شکل بیان آن اقتصادی است، وقتی اعتراضات دچار مرور زمان می‌شود، یعنی بیشتر از یک روز و چند روز می‌شود، حرف‌ها و شعارها عوض می‌شود. این حرف‌ها به همان خواسته‌ها باز می‌گردد، یعنی می‌خواهد زندگی بهتری داشته باشد، می‌خواهد رفتار حکومت عوض شود، می‌خواهد مدیریت جامعه تغییر کند، یعنی دنبال تغییرات دیگری می‌گردند. این مرحله نهایی است که اعتراضات نتیجه سیاسی می‌دهد. آدم‌هایی که در اعتراضات بودند حرف‌های سیاسی زدند، درعین حال دیگران هم تعبیرهای خاص سیاسی از این حرف‌ها کردند. اینجا است که نکته مورد اشاره رهبری معنی پیدا می‌کند. به این معنی که ناگهان می‌بینیم براندازها حاضر می‌شوند و مسیر حرکت‌های سیاسی را تغییر می‌دهند، اما اساساً این اتفاق، یک اتفاق اجتماعی در متن اقتصادی است که نتایج سیاسی دارد.
*این اعتراضات طبیعی بود زیرا این مسأله همچنان در همه جای جامعه ایرانی رها و جاری است. ما مردم منتظر، آرزومند و نیازمند آگاه داریم، اما موقعیت‌هایی که در آن سازوکارهای عملیاتی اقتصادی وجود دارد، هیچ گاه متناسب با آن نیازها و آرزوها نیست. یک نشانه این وضعیت را در گرانی دلار و مسکن دیدیم. چرا مردم عادی ایران باید دلار بخرند؟  به این دلیل که انتظارات زیادی ایجاد کردیم، اما سیستم در پاسخ به این انتظارات ناتوان است، به همین دلیل  تمام جمعیت ایران به کنشگران فعال در عرصه عمل اجتماعی، اقتصادی و سیاسی تبدیل می‌شوند. به همین دلیل می‌بینیم 80 تا 90 درصد مردم در انتخابات رأی می‌دهند، اما 80 تا 90 درصد مردم هم می‌خواهند دلار، طلا، خودرو و خانه بخرند.
شما مشارکت مردم در انتخابات را «مشارکت در تعیین سرنوشت» توصیف کردید، یعنی هر بار یک انتخاب بزرگ اتفاق می‌افتد.  
 *چنین انتخابی تعیین سرنوشت است، به این دلیل که دموکراسی و انتخابات با 1+50 درصد مشارکت تعیین می‌شود، اما مشارکت 90-80 درصدی، دارای پوپولیسم است، یک نوع ویرانگری است؛ چراکه در این رویکرد یکی اسطوره می‌شود و طرف مقابل آدم بد. ‌
*جامعه از رادیکالیسم سیاسی عبور کرده است. نیروهایی که بازیگر اصلی هستند و ظرفیت‌های جامعه را فعال‌سازی می‌کنند، هدفشان براندازی و عبور از ایران و نظام سیاسی نیست، مسأله اصلی آنان بهره‌گیری از وضعیت و مواهب موجود است؛ یعنی زندگی کردن.
 


:: بازدید از این مطلب : 1
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : یک شنبه 9 دی 1397 | نظرات ()
نوشته شده توسط : معصومه

به گزارش اقتصادنیوز، بانک مرکزی با انتشار گزارش تحولات بازار مسکن در آذر، میانگین قیمت آپارتمان‌های معامله شده در این ماه را ۹ میلیون و ۵۵۰ هزار تومان اعلام کرد که نسبت به آبان ۱/ ۴ درصد رشد داشته و نسبت به آذر پارسال نیز ۸/ ۹۱ درصد افزایش یافته است. بیشترین رشد میانگین قیمت در این ماه نسبت به ماه مشابه سال قبل به منطقه یک اختصاص داشته که رشد قیمت در آنجا معادل ۱۰۵ درصد بوده است و در مقابل کمترین رشد قیمت نیز به منطقه ۱۲ تهران که یکی از فرسوده‌ترین مناطق شهر به شمار می‌آید، اختصاص داشته است؛ طوری که رشد نقطه‌ای قیمت در این منطقه ۶/ ۵۴ درصد بوده است. در گزارش بانک مرکزی منطقه یک به‌عنوان گران‌ترین منطقه تهران در آذر با میانگین قیمت ۲۱ میلیون و ۸۱۰ هزار و منطقه ۱۸ ارزان‌ترین منطقه شهر با میانگین قیمت ۴ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان به ازای هر مترمربع معرفی شده است.

بر اساس این گزارش در آذر ماه ۶ هزار و ۸۱۴ واحد مسکونی معامله شده است که در این میان سهم نوسازها از معاملات ۴/ ۴۳ درصد بوده است. این در حالی است که در آذر سال گذشته تعداد آپارتمان‌های نوساز تا ۵ سال ساخت معامله شده ۸/ ۴۸ درصد بوده است. در مقابل به همان نسبت که از معامله نوسازها کاسته شده، بر سهم معاملات آپارتمان‌های ۶ تا ۱۰ سال و بیش از ۱۵ سال ساخت افزوده شده است. این گزارش نشان می‌دهد منطقه ۵ همچنان عنوان پرمعامله‌ترین منطقه تهران را از آن خود دارد و پس از آن ۵ منطقه پرمعامله پایتخت به ترتیب شامل مناطق ۲، ۴، ۱۰، ۱۴ و ۷ است.

بانک مرکزی در گزارش رسمی خود از معامله ۹۷ هزار و ۹۰۰ واحد مسکونی در بازه زمانی ۹ ماهه سپری شده از سال جاری خبر داد که با وجود همزمانی ماه‌های ابتدایی امسال با اوج رونق، این تعداد در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته ۶/ ۲۵ درصد کاهش یافته است. در این مدت متوسط قیمت یک مترمربع بنای مسکونی معامله و ثبت شده در سامانه اطلاعات بازار املاک ایران در شهر تهران ۷میلیون و ۵۴۰ هزار تومان بوده است که نسبت به مدت مشابه سال ۹۶ افزایشی معادل ۹/ ۶۳ درصد نشان می‌دهد.

در آذرماه بیشترین سهم معاملات در میان گروه‌های مختلف متراژی، به متراژ ۵۰ تا ۶۰ مترمربع اختصاص داشته که ۸/ ۱۴ درصد از معاملات را به خود اختصاص داده است. پس از آن آپارتمان‌های ۶۰ تا ۷۰ و ۷۰ تا ۸۰ مترمربع با سهم‌های ۵/ ۱۴ و ۳/ ۱۲ درصدی در رتبه‌های بعدی قرار گرفته‌اند. سهم ۷/ ۵۵ درصدی آپارتمان‌های کمتر از ۸۰ متر مربع از کل آپارتمان‌های فروخته شده در آخرین ماه پاییز ۹۷ انتخاب مناسب سازنده‌ها برای ساخت و سازهای آتی را به خوبی نشان می‌دهد، چراکه منعکس‌کننده متراژ مطلوب متقاضیان مسکن که با نیاز و البته قدرت خرید آنها تناسب دارد را نشان می‌دهد.



:: بازدید از این مطلب : 1
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : یک شنبه 9 دی 1397 | نظرات ()
نوشته شده توسط : معصومه

 

همتی

به گزارش اقتصادنیوز به نقل از ایبِنا ، عبدالناصر همتی در یادداشتی اینستاگرامی درباره بازار ارز طی روزهای اخیر، نوشت: همانگونه که پیش بینی شده بود، در روزهای اخیر به دلیل فرصت زمانی باقیمانده از سال جاری میلادی برای تسویه حساب بنگاه‌ها وتجار با طرف حساب‌های خارجی، تقاضای واقعی ارز به طور طبیعی تا حد زیادی افزایش پیدا کرد. متاسفانه این بار نیز فرصت‌جویان و نوسان‌گیران با سوار شدن بر این موج و با کمک گرفتن از جو روانی در فضای مجازی افزایش کوتاه مدتی را در نرخ ارز موجب شدند.

بر اساس پیش‌بینی انجام گرفته، در این مقطع نیز بانک مرکزی با برنامه و تدبیر، نیاز تجار و سایر متقاضیان ارز را تأمین و با اقدامات لازم ثبات را به بازار ارز برگرداند و آن را در مسیر تعادلی بر پایه بنیادهای بازار و البته مدیریت بانک مرکزی، قرار داد.  

قبلا نیز تاکید کردم که ذخائر اسکناس کشور در وضعیت بسیار مطلوبی است و تسلط و احاطه بانک مرکزی پرقدرت تر از همیشه است.  

در پاسخ به اظهار نگرانی برخی از صاحبنظران محترم در خصوص معضلات پیش انباشته نظام بانکی، ذکر این نکته ضروری است که برنامه ها و اقدامات بانک مرکزی در بخش ارزی هم‌راستا با اقدامات اساسی ولی دقیق این بانک در اصلاح و بازسازی نظام بانکی بوده و همچنان هردو سیاست با قوت ادامه خواهد یافت.



:: بازدید از این مطلب : 1
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : یک شنبه 9 دی 1397 | نظرات ()
نوشته شده توسط : معصومه

 به گزارش اقتصادنیوز رویکردهای اصلی در بودجه ۱۳۹۸ کل کشور، حفظ ثبات اقتصادی، مهار تورم، صیانت از تولید و اشتغال، مقابله فعالانه با تحریم‌ها و تامین معیشت مردم، ارتقای شاخص‌های سلامت و عدالت اجتماعی است.

لایحه بودجه سال ۱۳۹۸ کل کشور با منابع بودجه (اعم از منابع عمومی و اختصاصی) بالغ بر ۴۷۸۶ هزار میلیارد ریال تقدیممجلس شورای اسلامی شد. بودجه سال ۱۳۹۸ به‌گونه‌ای تنظیم شده است که تهدیدهای ناشی از تحریم‌های ظالمانه آمریکا را به فرصتی برای کاهش مشکلات ساختاری اقتصاد ایران، افزایش تاب‌آوری اقتصاد ایران و دستیابی به اهداف مندرج در سیاست‌های اقتصاد مقاومتی تبدیل کند. رویکردهای اصلی در تدوین لایحه بودجه سال ۱۳۹۸ کل کشور، حفظ ثبات اقتصادی کشور، مهار تورم و صیانت از تولید و اشتغال، مقابله فعالانه با تحریم‌ها و تامین معیشت مردم، ارتقای شاخص‌های سلامت و عدالت اجتماعی است. منابع عمومی کشور بالغ بر ۴۰۷۷ هزار میلیارد ریال است که ۵۱‌درصد آن از محل درآمدهای عمومی، ۳۶‌درصد از محل منابع حاصل از واگذاری دارایی‌های سرمایه‌ای و ۱۳‌درصد از محل منابع حاصل از واگذاری دارایی‌های مالی محقق خواهد شد. مصارف عمومی کشور نیز در تراز با منابع عمومی کشور بالغ بر ۴۰۷۷ هزار میلیارد ریال است که ۷۹‌درصد آن سهم اعتبارات هزینه‌ای، ۱۵‌درصد سهم اعتبارات تملک دارایی‌های سرمایه‌ای و ۶‌درصد سهم اعتبارات تملک دارایی‌های مالی است.

اصلاحات ساختاری در لایحه بودجه سال ۱۳۹۸ کل کشور

- کاهش استفاده دولت از درآمدهای ارزی (از ۲۷ میلیارد دلار به ۷/ ۲۱ میلیارد دلار)

- رویکرد و برنامه‌ریزی دو ساله درخصوص پایداری بودجه، سیاست‌های اشتغال‌زایی و برنامه‌های حمایت از تولید و اشتغال، افزایش نقش بخش خصوصی در اقتصاد و کوچک‌سازی دولت و اصلاح نظام یارانه‌ها و قیمت‌گذاری

- صندوق‌های بازنشستگی کشوری و لشکری موظفند از ابتدای سال ۱۳۹۸، ضمن افزایش کارآیی و بازدهی بنگاه‌های تحتپوشش خود اعتبار مورد نیاز برای مابه‌التفاوت هزینه مستمری بازنشستگان را نسبت به اعتبار مصوب قانون از محل منابع داخلی و سایر منابع حاصل از سرمایه‌گذاری خود تامین کنند در غیر این‌صورت با برداشت مجاز از صندوق تامین شود.

- سالانه ۱۰‌درصد از دانش‌آموزان تحت پوشش وزارت آموزش و پرورش را به‌صورت خرید خدمات از بخش غیردولتی واجد شرایط و ذی‌صلاح به‌صورت آموزش رایگان اداره کند.

- از سال ۱۳۹۸ وزارت آموزش و پرورش تعداد ادارات آموزش و پرورش را به تدریج به ۶۲ واحد کاهش دهد.

- تعداد مراکز پژوهشی دستگاه‌های اجرایی در قالب واگذاری، انحلال یا ادغام به یک واحد کاهش یابد.

- تخصیص اعتبار به پروژه‌های فاقد مجوز ماده (۲۳) قانون الحاق (۲) یا پروژه‌های غیرحاکمیتی که پیشرفت فیزیکی کمتر از ۵۰‌درصد دارند طی سال‌های ۱۳۹۸ و ۱۳۹۹ ممنوع است.

- ۵۰‌درصد درآمد اختصاصی دستگاه اجرایی که از محل فروش کالا و خدمات آن دستگاه نباشد به خزانه واریز می‌شود.

- مجوز ایجاد هرگونه واحد مراکز آموزش عالی ممنوع و واحدهای کوچک آموزش عالی در استان در یکی از دانشگاه‌های بزرگ استانی ادغام یا مجتمع شوند.

- دانشگاه‌های وابسته به دستگاه اجرایی به وزارت علوم منتقل شوند.

- ایجاد واحدهای اداری جدید در شهرستان‌ها و بخش‌ها ممنوع است.

- شناسایی، ‌حذف یا ادغام نهادها/ سازمان‌ها و فعالیت‌های موازی در دستگاه‌های اجرایی که از بودجه عمومی استفاده می‌کنند.

ویژگی‌های کلیدی بودجه

ویژگی‌های کلیدی که در تهیه و تدوین لایحه بودجه سال ۱۳۹۸ کل کشور مورد نظر دولت بوده است شامل موارد زیر است:

۱) حمایت از معیشت عمومی، سلامت و عدالت اجتماعی

۲) حمایت از تولید و اشتغال و افزایش نقش بخش خصوصی در اقتصاد کشور

۳) توجه به حوزه علم و فرهنگ

۴) افزایش شفافیت و انضباط بودجه‌ای

۵) افزایش پایداری بودجه در مقابل تحریم‌ها و شوک‌ها

 

در ادامه مهم‌ترین اقدامات و تمهیدات پیش‌بینی برای ویژگی‌های اشاره شده تشریح می‌شود:

۱) اقدامات و تمهیدات حوزه حمایت از معیشت عمومی و عدالت اجتماعی:

- تامین کالاهای اساسی، دارو و تجهیزات پزشکی و نهاده‌های دامی و کشاورزی.  معادل ۱۴ میلیارد دلار با نرخ ۴۲۰۰ تومان (معادل ۶۰ هزار میلیارد تومان یارانه)

- استمرار پرداخت یارانه نقدی (۴۲۵۰۰ میلیارد تومان) افزایش حقوق کارمندان و بازنشستگان دولت (رشد ۲۰‌درصد) و استمرار همسان‌سازی حقوق بازنشستگان (۲۰۰۰ میلیارد تومان)

- استمرار طرح مقابله با فقر مطلق (۷۰۰۰ میلیارد تومان)

- استمرار اجرای طرح تحول سلامت (۳۶ هزار میلیارد تومان)

- استمرار اجرای طرح توسعه و توازن منطقه‌ای (۱۴۳۰۰ میلیارد تومان)

۲) اقدامات و تمهیدات حوزه تولید و اشتغال و افزایش نقش بخش خصوصی در اقتصاد:

- تحریک رشد اقتصادی و تولید با استفاده از اعتبارات تملک دارایی‌های سرمایه‌ای ۶۲ هزار میلیارد تومانی برای فعال نگه‌داشتن طرح‌های عمرانی و همچنین پیش‌بینی استفاده از این اعتبارات (حداکثر تا ۱۰‌درصد) به‌صورت اهرمی به منظور تجهیز منابع مالی از بازارهای پول و سرمایه و آورده بخش خصوصی در قالب قراردادهای مشارکت عمومی - خصوصی

- استمرار برنامه اشتغال مولد و سیاست‌های فعالانه بازار کاردر بخش‌های:

• بازآفرینی شهری پایدار: برای نوسازی و بازسازی ۱۰۰ هزار واحد مسکونی در ۳۱ استان

• کشاورزی: با هدف ایجاد هزاران فرصت شغلی جدید در قالب توسعه گلخانه‌ها، پرورش آبزیان، طرح‌های پرورش ماهی در دریا، توسعه صنایع تبدیلی و تکمیلی، بازسازی و نوسازی واحدهای تولیدی کشاورزی و تامین سرمایه در گردش واحدهای تولیدی و توسعه ۵۲ هزار هکتار باغ در استان‌های مرزی؛

• بازار کار: ایجاد فرصت شغلی در قالب کارورزی دانش‌آموختگان دانشگاهی، مهارت‌آموزی در محیط واقعی کار، مشاغل خانگی مشوق بیمه، یارانه دستمزد و حمایت‌های مالی؛

• گردشگری و میراث فرهنگی: اعطای تسهیلات برای ایجاد فرصت شغلی در قالب توسعه هتل، اقامتگاه، صنایع دستی، مرمت آثار تاریخی؛

• شرکت‌های دانش‌بنیان: ایجاد فرصت شغلی در قالب حمایت از شرکت‌ها و فارغ‌التحصیلان دانشگاهی؛

• صنعت و معدن: اعطای اعتبار و تسهیلات برای تکمیل واحدهای نیمه‌تمام صنعتی و معدنی، بازسازی و نوسازی واحد صنعتی و معدنی و تامین تسهیلات سرمایه در گردش؛

- حمایت از پیمانکاران (جبران بخشی از ریسک‌های تغییرات نرخ ارز و تحریم، انضباط مالی و کیفی با تاکید بر گسترش نظام فنی و اجرایی کشور)

- حمایت از صادرات (۷۸۰ میلیارد تومان برای توسعه صادرات غیرنفتی و اجرای بسته حمایت از توسعه صادرات غیرنفتی و ایجاد تنوع در کشورهای هدف)

- حمایت از محصولات استراتژیک (تامین اعتبار یارانه نهاده‌ها و عوامل تولید کشاورزی، خرید تضمینی محصولات کشاورزی، تامین ارز برای واردات کالاهای اساسی به نرخ رسمی و افزایش ذخایر راهبردی ۹ قلم کالای اساسی)

- حمایت از حوزه انرژی (تخصیص حداکثری منابع به صنعت برق، فروش نفت به بخش غیردولتی از طریق بورس انرژی، حمایت از ساخت داخل ۱۰ قلم کالای اساسی صنعت نفت و حمایت از شرکت‌های دانش‌بنیان برای ساخت قطعات صنعت نفت، خرید تضمینی برق حاصل از تبدیل پسماندهای عادی انرژی به میزان ۱۸۶۰ میلیارد تومان در اجرای ماده ۵ قانون حمایت از صنعت برق)

- حمایت از حوزه امور آب، کشاورزی و محیط زیست (آبرسانی شرب روستایی و عشایری به میزان ۵/ ۹۶ میلیارد تومان از محل افزایش نرخ آب بهای شهری، تامین آب اضطراری شهرها و روستا‌های دارای تنش و بحران، افزایش ضریب خود اتکایی محصولات راهبردی، توسعه باغات در اراضی شیب‌دار، ۲۰‌درصد رشد اعتبارات طرح‌های تامین و انتقال آب شرب، افزایش دو برابری اعتبار هزینه‌ای خرید تضمینی آب و پساب از بخش خصوصی به میزان ۴۱۰ میلیارد تومان، تامین اعتبار بیمه کشاورزی و واکسیناسیون دام، ایجاد زیرساخت‌های تولید واکسن آنفلوآنزای فوق حاد پرندگان، تقویت اعتبارات کاداستر اراضی کشاورزی، رشد ۸۰‌درصدی اعتبارات سازمان حفاظت محیط زیست، اخذ عوارض از فروش کالاهای مصرفی مخربمحیط زیست به میزان ۱۰۰۰ میلیارد تومان و صرف آن در ایجاد تاسیسات منطقه‌ای برای تبدیل پسماند به انرژی، رشد ۷۴‌درصدی اعتبارات تحقیقاتی و پژوهشی از ۶۱ میلیارد تومان به ۱۰۶ میلیارد تومان)

- حمایت از حوزه حمل‌و‌نقل (جایگزینی ناوگان فرسوده، اتمام طرح‌های اولویت‌دار حمل‌و‌نقل زمینی، در صورت تامین ۱۵‌درصد سهم دستگاه توسط شهرداری‌ها و دستگاه‌های ذی‌ربط، اختصاص حداقل ۲ میلیارد دلار برای ساخت و بهره‌برداری از مترو و کاهش آلودگی هوا از محل تبصره ۳)

۳) اقدامات و تمهیدات حوزه علم و فرهنگ:

- حمایت از پارک‌ها و مراکز رشد علم و فناوری و مراکز نوآوری (رشد ۶۳‌درصدی اعتبار هزینه‌ای)

- ارتقای پنج دانشگاه به تراز بین‌المللی

- تامین یک میلیارد دلار از تسهیلات تامین مالی خارجی (فاینانس) به منظور تجهیز آزمایشگاه‌ها و کارگاه‌های دانشگاه‌ها، موسسات آموزش عالی و پژوهشی و فن‌آوری با تضمین بازپرداخت دولت

- اختصاص ۱۰‌درصد از اعتبارات برنامه «پژوهش‌های کاربردی» دستگاه‌های اجرایی به پایان‌نامه‌های تحصیلات تکمیلیدانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی

- امکان استفاده از اوراق مالی اسلامی برای تکمیل طرح‌های نیمه‌تمام و طرح‌های ساماندهی دانشگاه‌ها

- امکان بهره‌مندی دانشگاه‌ها، موسسات آموزش عالی و پارک‌های علم و فناوری از محل قانون استفاده متوازن از امکانات کشور (بند و تبصره ۹)

- امکان استفاده دانشگاه‌ها از منابع بودجه استانی (بند ز تبصره ۹)

- اختصاص ۴۰‌درصد از هزینه امور پژوهشی شرکت‌ها، بانک‌ها و مؤسسات انتفاعی وابسته به دولت برای حل مسائل و مشکلات مربوطه از طریق توافقنامه با دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی و پژوهشی (بند ح تبصره ۹)

- حمایت از اجرای پروژه‌های اساسی پژوهشی نظیر همکاری با آزمایشگاه سرن (CERN)، پروژه احداث رصد خانه ملی ایران و حمایت از اولین کشتی تحقیقاتی اقیانوس پیمای کشور

- افزایش ۲۸‌درصدی اعتبارات هزینه‌ای ادارات کل آموزش و پرورش استان‌ها (از ۳۳ به ۴۳ هزار میلیارد تومان)

- افزایش ۲۰‌درصدی اعتبارات ردیف‌های هزینه‌ای خرید خدمات آموزشی در مناطق کمتر برخوردار

- توسعه فعالیت «کمک به ارتقای شاخص‌های آموزشی و پرورشی استان‌های محروم» از ۴ استان در سال جاری (سیستان و بلوچستان، هرمزگان، جنوب کرمان و آذربایجان‌غربی) به ۸ استان (اضافه شدن استان‌های لرستان، خراسان شمالی، خوزستان و ایلام)

- افزایش ۱۱۸‌درصدی اعتبارات تملک دارایی‌های سرمایه‌ای مربوط به فضاهای آموزشی که ۵۰‌درصد توسط خیرین تامین شده باشد، از ۴۱۲ به ۹۰۰ میلیارد تومان (۱۲۱۰ میلیارد تومان نیز توسط خیرین تامین می‌شود).

- افزایش ۲۵‌درصدی اعتبارات تملک دارایی‌های سرمایه‌ای دانشگاه فرهنگیان

- تامین اعتبار مبلغ ۱۰۰ میلیارد تومان برای احداث ۵۰۰ زمین چمن مصنوعی ورزشی در مدارس کشور

- افزایش ۵ برابری کمک‌های فنی و اعتباری برای مدارس غیردولتی

- توجه ویژه به حفاظت از بناها و اشیای میراث فرهنگی و تاریخی و موزه‌ها (رشد حدود ۵۰‌درصدی نسبت به مصوب ۱۳۹۷).

- افزایش اعتبار حمایت از ایجاد زیرساخت‌ها و تبلیغات گردشگری با هدف زمینه‌سازی برای جذب گردشگر خارجی (رشد حدود ۵۰‌درصدی نسبت به مصوب ۱۳۹۷).

۴) افزایش شفافیت و انضباط بودجه‌ای

- شفاف‌سازی منابع و مصارف حاصل از اجرای قانون هدفمند کردن یارانه‌ها در قالب تبصره ۱۴ لایحه بودجه

- تکمیل اجرای بودجه‌ریزی مبتنی بر عملکرد (قریب به ۱۰۰‌درصد دستگاه‌های اجرایی و ردیف‌ها)

- ساماندهی ردیف‌های متفرقه

- پیش‌بینی منابع برای بازپرداخت تعهدات مالی و بین‌المللی دولت درخصوص سررسید اوراق مالی و بدهی‌های خارجی

- ساماندهی تهاتر مطالبات و بدهی‌های دولت در قالب اعتبارات هزینه‌ای و تملک دارایی‌های سرمایه‌ای

- ممنوعیت اجرای کلیه مصوبات و بخشنامه‌هایی که بار مالی آن در لایحه بودجه پیش‌بینی نشده است.

- احصای معافیت‌ها و تشویق‌های مالیاتی و گمرکی که بنا بر قوانین و مصوبات اعمال می‌شود.

- احصای مجموع یارانه‌های مستقیم و غیرمستقیم پرداختی توسط دولت

۵)افزایش پایداری بودجه در مقابل تحریم‌ها و شوک‌ها

- افزایش درآمدهای پایدار بودجه از طریق کاهش و شفافیت در معافیت‌های مالیاتی، کاهش فرار مالیاتی، تقویت بسترهای اطلاعاتی سازمان امور مالیاتی جهت کاهش هزینه‌های وصول مالیات، مولدسازی و واگذاری دارایی‌های دولت (مکان‌محور کردن اطلاعات اموال غیرمنقول دولتی و مولدسازی آنها تا سقف ۲۰۰۰ میلیارد تومان و همچنین فروش اموال و دارایی‌های منقول و غیرمنقول دولتی تا سقف ۱۰۰۰ میلیارد تومان توسط وزارت اقتصاد) و اصلاح نظام یارانه‌ای و قیمت‌گذاری

- توجه ویژه به طرح‌های تملک دارایی‌های سرمایه‌ای و تامین اعتبار و اولویت‌بندی طرح‌ها.

- کاهش هزینه‌های اداره کشور (صرفه‌جویی در اعتبارات هزینه‌ای با اولویت‌بندی هزینه‌ها و حذف هزینه‌های غیرضرور).

سایر ویژگی‌های لایحه بودجه سال ۱۳۹۸ کل کشور

۱- تداوم گاز رسانی به شهرها و روستاهای سیستان و بلوچستان، هرمزگان، جنوب‌کرمان و خراسان جنوبی از محل ۵/ ۱۴‌درصد شرکت ملی گاز ایران به میزان ۱۵۰۰ میلیارد تومان

۲- تکلیف به شرکت ملی نفت تا سقف ۶۰۰۰ میلیارد تومان از منابع دریافتی از خوراک مایع تحویلی به پتروشیمی‌ها و پالایشگاه‌ها برای خرید قیر مصرفی پروژه‌های مربوط به شرح زیر:

• ۵۰‌درصد برای آسفالت شبکه راه‌های اصلی، پروژه‌های مسکن مهر و...

• ۱۳‌درصد برای آسفالت معابر شهری با جمعیت زیر ۵۰ هزار نفر

• ۱۷‌درصد وزارت جهاد برای خاک‌پوشی

• ۱۷درصد برای آسفالت معابر و بهسازی روستاها و انجام طرح‌های مشارکتی با دهیاری‌ها

• ۳‌درصد نوسازی مدارس

۳- تداوم تامین منابع مالی خارجی تا سقف ۳۰ میلیارد دلار:

• یک میلیارد دلار از این سقف برای تجهیز آزمایشگاه‌ها، کارگاه‌ها و دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی

• در صورت تامین ۱۵‌درصد سهم دستگاه توسط شهرداری‌های و دستگاه‌های ذی‌ربط، حداقل ۲ میلیارد دلار جهت ساخت و بهره‌برداری از مترو و کاهش آلودگی هوا اختصاص دهد.

۴- استفاده از ظرفیت انتشار اوراق مالی تا سقف ۴۴ هزار میلیارد تومان مطابق هدف تعیین‌شده در برنامه ششم توسعه.

۵- سقف معافیت مالیاتی سالانه ۲۷۶ میلیون ریال است. تا ۵ برابر این سقف نرخ  مالیات۱۰‌درصد و نسبت به مازاد آن ۲۰‌درصد است.

۶- توزیع عوارض ارزش‌افزوده توسط شوراهای برنامه‌ریزی استان‌ها از طریق فرمانداری‌ها، شهرداری‌ها، دهیاری‌ها و ادارات امور عشایر مصرف می‌شود.

۷- به‌منظور آماده‌سازی مسکن مهر، بدهی بانک مسکن به بانک مرکزی بابت اصل سود خط اعتباری طرح مسکن تا سقف ۵ هزار میلیارد تومان به‌عنوان افزایش سرمایه دولت منظور شود و وزارت راه و شهرسازی تا ۱۵۰۰ میلیارد تومان از محل منابع داخلی خود و تهاتر اراضی و املاک متعلق به شرکت‌های فوق صرف اجرای طرح کند.

۸- الزامی بودن اخذ رسید یا گواهی پرداخت عوارض و مالیات تا پایان سال قبل وسیله نقلیه مورد مبادله توسط مراجع صدور سند.

۹- نرخ صفر و معافیت مالیاتی برای درآمدهای حاصل از صادرات کالا و خدمات و همچنین استرداد مالیات و عوارض ارزش افزوده ماده (۳۴) قانون رفع موانع تولید، فقط برای صادرکنندگانی است که ارز خود را به چرخه اقتصادی برگردانند.

۱۰- عبارت ۱۰ برابر در متن ماده ۱۰۰ قانون مالیات‌های مستقیم به ۳۰ برابر اصلاح می‌شود.

۱۱- صددرصد وجوه اداره شده از محل بازپرداخت وام شهریه دانشجویان پس از برگشت به خزانه، تا سقف ۸۰ میلیارد تومان به صندوق رفاه صرف پرداخت وام شهریه داده می‌شود.

۱۲- عوارض گمرکی و سود بازرگانی واردات لوازم آرایشی عمومی ۱۰‌درصد اضافه و منابع حاصله برای خرید پروتز حلزون برای کاشت حلزون شنوایی تخصیص می‌یابد.

۱۳- عوارض خروج از کشور همانند سال ۱۳۹۷ برای بار اول۲۲۰ هزار تومان و بار دوم ۳۳۰ هزار تومان و بار سوم به بعد ۴۴۰ هزار تومان است. حج تمتع ۱۱۰ هزار تومان، عتبات هوایی ۳۷۵۰۰ تومان و عتبات زمینی ۱۲۵۰۰ تومان و اربعین معاف

۱۴- دستگاه‌های اجرایی مجازند از محل فروش اموال مازاد در اختیار، نسبت به بازخرید کارکنان مازاد رسمی و غیررسمی، پرداخت پاداش پایان خدمت، بازخریدی یا بازنشستگی اقدام کنند.

۱۵- به منظور متناسب‌سازی و افزایش حقوق بازنشستگان تحت پوشش صندوق بازنشستگی و سازمان تامین اجتماعینیروهای مسلح با اولویت کسانی که ماهانه کمتر از ۲ میلیون تومان دریافتی دارند، مبلغ ۲۰۰۰ میلیارد تومان پیش‌بینی شده است.

۱۶- به منظور تکمیل مجتمع‌های اداری شهرستان استانداران موظفند پیشنهاد فروش ساختمان‌های ملکی دستگاه‌های اجرایی مستقر در شهرستان‌های استان را به شورای برنامه‌ریزی بدهند، منابع فروش صرف تکمیل و احداث مجتمع‌های اداری همان شهرستان شود.

۱۷- از محل منابع ماده (۱۰) قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت و ماده (۱۲) قانون تشکیل سازمان مدیریت بحران:

• ۵۰۰ میلیارد تومان برای خرید و تامین بالگرد و تجهیزات امداد هوایی

• ۲۵۰ میلیارد تومان برای وزارت بهداشت در جهت آمادگی و مقابله با حوادث و سوانح

• ۱۰۰۰ میلیارد تومان برای سهم دولت و تقویت صندوق بیمه محصولات کشاورزی

• ۱۰۰ میلیارد تومان برای پیشگیری بیماری‌های واگیردامی و واکسیناسیون دام‌ها به سازمان دامپزشکی

• ۲۰۰ میلیارد تومان برای ارتقای کیفیت واکسیناسیون آنفلوآنزای طیور به موسسه رازی.

۱۸- منابع هدفمندی ۶/ ۱۴۲ هزار میلیارد تومان و مصارف آن (به جز مواردی که به شرکت‌ها بازگردانده می‌شود، ۶/ ۶۲ میلیارد تومان بابت:یارانه نقدی ۴۲۵۰۰ میلیارد تومان، یارانه گندم ۶۱۴۵ میلیارد تومان؛ دسترسی عادلانه مردم به خدمات بهداشتی ۴۹۰۰ میلیارد تومان و کاهش فقر مطلق ۷۰۰۰ میلیارد تومان و سایر موارد حمایت از تولید۲۱۶۵ میلیارد تومان.

۱۹- استانداران مجازند با هماهنگی وزارت تعاون براساس پایگاه اطلاعات رفاه ایرانیان نسبت به حذف یارانه نقدی سه دهک بالای درآمدی اقدام و منابع حاصله صرف تکمیل طرح‌های نیمه‌تمام همان استان و حذف تدریجی فقر مطلق با تصویب شورای برنامه‌ریزی استان شود.

۲۰- سقف وام ازدواج برای هر یک از زوجین ۱۵ میلیون تومان با بازپرداخت ۵ ساله است.

۲۱- تسهیلات قرض‌الحسنه مددجویان ۲۰۰۰ میلیارد تومان (۱۴۰۰ میلیارد تومان کمیته امداد و ۶۰۰ میلیارد تومان سازمان بهزیستی).

۲۲- آزادسازی وثایق بدهکاران بانک‌های خصوصی‌شده (تجارت، ملت و صادرات) مربوط به تهاتر انجام شده سال‌های ۱۳۸۹ و ۱۳۹۰ مطالبات آنان از دولت در صورت پرداخت اصل و سود قرارداد اولیه توسط مشتریان.

۲۳- ارائه بسته خدمات بیمه پایه تعریف‌شده از طریق نظام ارجاع و پزشک خانواده برای کلیه اقشاری که براساس آزمون وسع به‌صورت رایگان تحت پوشش بیمه سلامت قرار می‌گیرند.

۲۴- صرفه‌جویی حاصل از تفاضل قیمت تمام شده تا هزینه قطعی در دستگاه‌هایی که بودجه‌ریزی مبتنی بر عملکرد را پیاده‌سازی کردند تا ۵۰‌درصد به منظور ایجاد انگیزه در کارکنان واحد مجری در قالب پرداخت غیرمستمر و تا ۵۰‌درصد برای افزایش اعتبارات طرح‌های تملک دارایی سرمایه‌ای دستگاه ذی‌ربط، قابل هزینه کرد خواهد بود.

 



:: بازدید از این مطلب : 2
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : یک شنبه 9 دی 1397 | نظرات ()
نوشته شده توسط : معصومه

به گزارش اقتصادنیوز بررسی‌ها از آخرین وضعیت بازار اجاره‌بها در فصل پاییز از وجود دو تهدید درباره آینده این بخش از بازار مسکن خبر می‌دهد که نیازمند اقدام ضدتهدید به موقع از سوی سیاست‌گذار بخش  مسکن  است. در عین حال بررسی مقایسه‌ای  قیمت مسکن  و اجاره‌بها در طول حدود سه دهه اخیر نیز، پیش‌بینی متفاوتی از آینده تورم اجاره مسکن در  پایتخت  را به نمایش می‌گذارد و نشان می‌دهد سمت و سوی تورم اجاره در ماه‌های آینده بر اساس این الگوی سنتی، چگونه می‌تواند باشد. در صورتی که بازار مسکن اکنون نیز از همان الگوی سنتی ۲۷ سال اخیر پیروی کند، وضعیت  تورم  اجاره مسکن روندی منطقی و مطابق انتظار خواهد داشت؛ اما اگر متغیرهای دیگری بر بازار مسکن اثر بگذارند و این روند همیشگی در دوره کنونی تکرار نشود، تعجیل در اقدام ضدتهدید برای جلوگیری از بر هم خوردن تعادل میان عرضه و تقاضا در بازار اجاره‌بها ضروری است. یکی از این دو تهدید از ناحیه کاهش عرضه واحدهای اجاری به دلیل افت توام تقاضای سرمایه‌ای و مصرفی خرید مسکن در بازار کنونی و در نتیجه کاهش عرضه فایل‌های جدید در بازار اجاره با انگیزه تامین بخشی از  نقدینگی  لازم برای خرید احتمال وقوع دارد. تهدید دوم نیز از بابت سرازیر شدن تقاضای جدید مسکن حاصل ازدواج‌های جدید به سمت بازار اجاره‌بها تحت تاثیر جهش قیمت مسکن (ناتوان شدن از خرید خانه) در ماه‌های اخیر است. اگر قیمت  مسکن  از ثبات نسبی برخوردار بود یا اینکه معاملات رونق داشت، این گروه می‌توانستند خرید مناسبی در بازار انجام دهند؛ اما در شرایط کنونی که معاملات در شرایط رکود عمیق قرار دارد و از طرفی شاهد  رشد  شدید  قیمت مسکن بوده‌ایم، خانه‌اولی‌ها که اتفاقا آسیب‌پذیرترین گروهی هستند که در این شرایط ناگزیر به خروج از بازار خرید می‌شوند، نیاز خود را در بازار اجاره تامین خواهند کرد و در نتیجه احتمال بر هم خوردن نسبت منطقی بین میزان عرضه و تقاضا در بازار آپارتمان‌های اجاری وجود دارد. 

در عین حال این امکان برای متولی بخش مسکن وجود دارد که با اتخاذ سیاست‌های ضد تهدید، از بروز هرگونه ناآرامی در بازار اجاره‌بها در ماه‌های آینده پیشگیری کند. سیاست‌گذار بخش مسکن با مداخله به موقع می‌تواند از یکسو با اجرای قانون  «مالیات بر خانه‌های خالی» زمینه عرضه این واحدها در بازار اجاره در شرایط رکود بازار خرید مسکن را فراهم کند و از سوی دیگر قدرت خرید متقاضیان مسکن را به کمک افزایش سقف تسهیلات به نحوی تقویت کند که بخشی از آنها بازار اجاره را ترک گفته و روانه بازار خرید شوند. به گزارش «دنیای اقتصاد»، از  زمستان  سال گذشته تاکنون بهای اجاره مسکن نیز هم‌پای قیمت مسکن در چند مرحله رشد کرد و با فرارسیدن تابستان که فصل طلایی نقل و انتقالات مستاجران محسوب می‌شود، دامنه  رشد  اجاره‌بها به تمام مناطق تهران رسید و سطوح بالای اجاره در  پایتخت  تثبیت شد. رشد نقطه‌ای بیش از ۳۰ درصدی اجاره‌بهای هر مترمربع آپارتمان مسکونی در تابستان بر اساس گزارش مرکز آمار منعکس‌کننده همه واقعیت بازار اجاره نبود؛ کمااینکه بسیاری از مستاجران قراردادهای خود را با قیمت‌های بسیار بالاتر از سال گذشته تمدید کردند که عموما اغلب این تمدیدها به شکل غیررسمی و خارج از بنگاه‌های املاک انجام می‌شود.

از سوی دیگر برخی از قراردادهای اجاره نیز به دلیل ترس از مقرراتی که ممکن است در آینده، موجران را ناگزیر به پرداخت مالیات کند، بدون ثبت اجاره‌نامه در سامانه اطلاعات املاک تنظیم شد. در نتیجه اطلاعات این اجاره‌نامه‌ها نیز در میانگینی که مرکز آمار اعلام کرده، اثری نداشته است. با همه این‌ها، افزایش نزدیک به ۳۱ درصدی میانگین اجاره‌بهای آپارتمان مسکونی در تهران نسبت به تابستان ۹۶ آن‌هم با وجود نقصان‌هایی که وثوق آمار را تحت تاثیر قرار می‌دهد، تامل برانگیز بوده است. رویه هر ساله بازار مسکن، حاکمیت رخوت بر بازار اجاره‌بها همزمان با فرارسیدن فصل پاییز است. این فصل به دلیل همزمانی با آغاز سال تحصیلی جدید آخرین گزینه مستاجران برای انتخاب زمان جابه‌جایی است و به همین خاطر تحت تاثیر کاهش آمار مراجعه جست‌وجوگران واحدهای اجاری به بازار مسکن، موجرانی که قصد آنها برای اجاره دادن ملک جدی است، ناگزیر می‌شوند اندکی در قیمت‌گذاری انعطاف نشان دهند. بسیاری از مستاجرانی که پاییز را برای جابه‌جایی انتخاب می‌کنند نیز از این واقعیت مطلع هستند و به اجاره‌بهایی که در سطح مورد انتظار پاییزی نباشد، اقبالی نشان نمی‌دهند. البته ممکن است نوسان اجاره‌بها در پاییز نیز نسبت به تابستان افزایشی باشد اما این افزایش نسبی معمولا چندان قابل توجه و محسوس نیست.

با همه اینها بررسی اجاره‌بهای قطعی آپارتمان‌های مسکونی در دو ماه نخست پاییز امسال نشان می‌دهد امسال دست‌کم به لحاظ قیمت‌گذاری املاک اجاری، بازار رویه متفاوتی را در پیش گرفته است، طوری که میانگین اجاره‌بها دست‌کم در مورد آپارتمان‌هایی که قرارداد اجاره آنها در مهر و آبان منعقد شده در مناطق پرتقاضا همچنان به شکل محسوس افزایشی بوده است. «دنیای اقتصاد» میانگین اجاره‌بهای قطعی آپارتمان‌های مسکونی در قراردادهای دو ماه اول پاییز ۹۷ را در سه منطقه شمالی، دو منطقه شرقی و غربی، یک منطقه مرکزی و یک منطقه جنوبی پایتخت شناسایی کرده است. هر چند این اطلاعات فراگیر بازار اجاره‌بهای پاییزی را منعکس نمی‌کند؛ اما رقم محاسبه شده حاصل منظور کردن بیش از ۶۰ قرارداد اجاره در محله‌های مسکونی پرتقاضای مناطق مذکور است که افزایش اجاره‌بها در پاییز را تایید می‌کند.

میانگین اجاره‌بها در سه منطقه شمالی تهران به این ترتیب محاسبه شده است: در منطقه یک هر مترمربع آپارتمان مسکونی به بهای حدود ۶۷ هزار تومان اجاره رفته است. این رقم در منطقه ۲ تهران ۶۱ هزار و در منطقه سه ۶۴ هزار تومان بوده است. میانگین اجاره‌بهای قطعی در مهر و آبان امسال در منطقه پرمعامله شرق تهران یعنی منطقه چهار ۴۳ هزار تومان و در منطقه متناظر آن در غرب یعنی منطقه ۵ معادل ۴۸ هزار تومان بوده است. بازار اجاره مسکونی در مرکز پایتخت یعنی منطقه ۶ نیز با توجه به سهولت دسترسی به محل کار بسیار از کارمندان  دولتی و خصوصی  (به دلیل تجمع مراکز اداری در این منطقه) همواره با اقبال نسبی مستاجران روبه‌رو است. میانگین اجاره‌بهای این منطقه نیز با توجه به قراردادهای منعقد شده در مهر و آبان، ۵۲ هزار تومان برآورد شده است. در این میان میانگین اجاره‌بها در منطقه ۱۲ نیز به‌عنوان یک منطقه واقع در نیمه جنوبی پایتخت که محله‌های مسکونی با قدمت بالا و طیف متقاضیان خاص خود را دارد حدود ۳۰ هزار تومان محاسبه شده است. همه این ارقام در مقایسه با ارقام گزارش تابستان مرکز آمار افزایش بین ۱۰ تا ۲۵ درصدی را نشان می‌دهد.

مناطق هفت‌گانه مذکور به دلیل اینکه اغلب از سوی طبقه متوسط و متوسط رو به پایین انتخاب می‌شوند، مجموعا ۵۰ درصد از قراردادهای اجاره را به خود اختصاص می‌دهند و بر همین اساس از میان ۲۲ منطقه پایتخت به‌عنوان نمونه برای بررسی تغییرات اجاره‌بها انتخاب شده‌اند. سهم منطقه یک از کل قراردادهای اجاره منعقد شده در تابستان امسال ۳ درصد، منطقه دو ۲/ ۱۱ درصد، منطقه سه ۱/ ۴ درصد، منطقه چهار ۹/ ۷ درصد، منطقه پنج ۱/ ۱۶ درصد، منطقه شش ۵/ ۴ درصد و منطقه ۱۲ حدود ۳ درصد بوده است.

تکلیف سیاست‌گذار برای تنظیم بازار

 وضعیت کنونی بازار املاک اجاری و ادامه روند افزایش اجاره‌بها با وجود رکود پاییزی در این بازار موجب بروز دو تهدید شده است. تهدید اول درباره نحوه اثر متقابل بازار خرید و اجاره روی یکدیگر است. در شرایطی که بازار معاملات مسکن بیش از دو ماه است که وارد فاز رکود شده و  خرید و فروش  به پایین‌ترین سطح ممکن رسیده است، این وضعیت می‌تواند به کاهش عرضه در بازار اجاره نیز منجر شود. در ماه‌های رونق بازار مسکن در سال جاری، بسیاری از خریداران، آپارتمان خود را پس از تملک در بازار رهن و اجاره املاک مسکونی عرضه می‌کردند. در میان این افراد هم متقاضیان سرمایه‌ای و هم متقاضیان مصرفی که از عهده رویارویی با جهش قیمت مسکن بر نیامدند وجود داشتند؛ گروه دوم کسانی بودند که ناگزیر به عرضه رهن کامل آپارتمان خود شدند تا کسری مالی خود را به این ترتیب جبران کنند و در مهلتی که به این واسطه پیدا می‌کنند، نقدینگی  لازم برای پرداخت به مستاجر را ظرف بازه زمانی حداقل یک تا دو ساله تامین کنند.

اما بازگشت زودهنگام رکود به بازار معاملات مسکن می‌تواند در ماه‌های آینده عرضه در بازار اجاره را نیز تحت تاثیر قرار دهد؛ استمرار کاهش عرضه املاک در بازار اجاره‌بها به دلیل کاهش معاملات مسکن در ماه‌های پیش‌رو ممکن است مانع توقف روند افزایش بهای رهن و اجاره آپارتمان شود و به نوسان اجاره‌بها دامن بزند. تهدید دوم نیز از احتمال سرازیر شدن تقاضای جدید مسکن به سمت بازار اجاره نشات می‌گیرد. در شرایطی که میانگین قیمت مسکن در پایتخت نسبت به سال گذشته تقریبا دو برابر شده و در عین حال هیچ اتفاقی نظیر افزایش سقف تسهیلات برای تقویت قدرت خرید متقاضیان مسکن رخ نداده است، طبعا بخشی از تقاضای خرید در ماه‌های آینده ناگزیر خواهد شد روانه بازار اجاره شود. سالانه حداقل ۵۰۰ هزار  ازدواج  جدید در کشور ثبت می‌شود که از این تعداد حدود ۱۰۰ هزار مورد متعلق به زوج‌های تهرانی است. با  افزایش قیمت  مسکن احتمالا در ماه‌های آتی از تعداد زوجینی که خرید خانه با استفاده از وام خانه اولی‌ها را در اولویت قرار می‌دادند، کاسته خواهد شد و بر تقاضای اجاره افزوده می‌شود. به این ترتیب احتمال بر هم خوردن تعادل عرضه و تقاضا در بازار آپارتمان‌های اجاری وجود دارد.

جلوگیری از بروز این پیامدها در بازار اجاره‌بها نیازمند مداخله به موقع سیاست‌گذار بخش مسکن است. واقعیت دوره رکود این است که سازنده‌ها تمایلی به فروش واحدهای خود ندارند و اغلب ترجیح می‌دهند آنها را به‌عنوان واحد کلیدنخورده تا زمان افزایش تقاضای خرید نزد خود نگه دارند. اما برای  تنظیم بازار  اجاره لازم است سیاست‌گذار بخش مسکن این گروه را به عرضه واحدها ترغیب و به این ترتیب عرضه را مدیریت کند. دو ابزار کارآمد برای این منظور وجود دارد که یکی از آنها «مالیات بر خانه‌های خالی» است. مراحل تصویب  قانون  دریافت این  مالیات  سپری شده و کافی است اجرای آن کلید بخورد تا به این ترتیب سازنده‌ها به عرضه واحدهای خود در بازار اجاره ترغیب شوند. ابزار دوم نیز «مالیات بر عایدی مسکن» است که در دست بررسی در مجلس بوده و اگر نهایی شود، قطعا سازنده‌ها حتی در شرایط رکود رفتار متفاوتی در پیش خواهند گرفت که به نفع عرضه هم در بازار خرید و هم در بازار اجاره تمام خواهد شد.

سیاست‌گذار پولی برای  تنظیم بازار  اجاره‌بها باید برای سمت تقاضا نیز چاره‌ای بیندیشد. در صورتی که قدرت خرید متقاضیان مسکن از طریق افزایش سقف تسهیلات و در عین حال پیش‌بینی اقساط در استطاعت برای بازپرداخت آن تقویت شود، بخشی از تقاضای مسکن به سمت بازار خرید روانه خواهد شد و به این ترتیب از برهم خوردن تعادل میان عرضه و تقاضا پیشگیری می‌شود.

پیش‌بینی سنتی از تغییرات اجاره‌بها

به گزارش «دنیای اقتصاد»، به‌طور کلی یک الگوی رفتاری قیمتی در دو بازار خرید و اجاره مسکن حاکم است که طی آن نرخ رهن کامل آپارتمان‌های مسکونی حدود یک‌پنجم تا یک‌ششم قیمت خرید آنها تعیین و سپس بخشی از آن با نسبت مشخصی که در بازار عرف است، به اجاره‌بهای ماهانه تبدیل و بخشی به‌عنوان ودیعه از سوی مستاجر پرداخت می‌شود؛ به این ترتیب میان قیمت مسکن و اجاره‌بها همواره یک رابطه مشخص وجود دارد. از سوی دیگر رشد اجاره‌بها در تمام سال‌های گذشته رقمی بین تورم و قیمت مسکن بوده است؛ به بیان دقیق‌تر اغلب بیشترین  تورم  مربوط به نرخ  زمین  است و پس از آن قیمت مسکن، نرخ اجاره‌بها و در نهایت تورم عمومی به ترتیب در رده‌های بعدی میزان تورم قرار می‌گیرند. البته در دوره‌هایی که خرید مسکن بیشترین رونق را دارد و قیمت‌ها تحت تاثیر افزایش تقاضای خرید جهش می‌کند، در یک مقطع زمانی کوتاه‌مدت همزمان با اوج رونق معاملات، رشد قیمت مسکن از رشد میزان اجاره‌بها بیشتر می‌شود، اما روند بلندمدت بازار اجاره نشان می‌دهد عمدتا نرخ رشد اجاره‌بها کمتر از رشد قیمت مسکن و بیشتر از نرخ رشد تورم عمومی یا حول و حوش آن است.

«دنیای اقتصاد» برای پاسخ به این پرسش که روند رشد اجاره‌بها در ماه‌های آتی چگونه خواهد بود، روند ۲۷ ساله اخیر را بررسی و میزان رشد قیمت مسکن و اجاره‌بها را با یکدیگر مقایسه کرده است. در این بازه زمانی قیمت مسکن در پنج مقطع یعنی سال‌های ۷۵، ۸۱، ۸۶، ۹۱ و ۹۷ بیشترین جهش را تحت تاثیر حضور همزمان سه نوع تقاضای مصرفی، سرمایه‌ای و سفته‌بازانه در بازار معاملات مسکن داشته است. در سال ۷۶ در شرایطی که قیمت مسکن ۶۷ درصد افزایش یافت و به اوج رسید، نرخ رشد اجاره‌بها ۵/ ۴۱ درصد بوده است. در سال ۸۱ میزان رشد قیمت مسکن و نرخ اجاره‌بها به ترتیب ۴/ ۵۰ و ۳/ ۳۱ درصد بوده است. این ارقام در سال ۸۶ به ترتیب ۴/ ۸۰ و ۸/ ۳۸ درصد بود. همچنین در سال ۹۱ در شرایطی که قیمت مسکن ۴۷ درصد رشد کرد، اجاره‌بها رشدی حدود ۴/ ۱۹ درصد داشت. در تابستان سال جاری نیز میزان رشد نقطه‌ای قیمت مسکن در تهران به ۶۰ درصد رسید که البته این میزان در انتهای پاییز از ۹۰ درصد هم فراتر رفت. همچنین میانگین رشد اجاره‌بها در تابستان امسال ۲/ ۲۷ درصد بوده است.

همان‌گونه که در نمودار این گزارش مشخص است و الگوی ۲۷ ساله نشان می‌دهد، انتظار این است که اکنون با توجه به رسیدن به نقطه اوج رشد قیمت مسکن، از این پس رشد قیمت مسکن شیب نزولی پیدا کند و به ثبات نسبی برسد. همچنین الگوی رفتار سنتی قیمت‌ها نشان می‌دهد زمانی که بازار مسکن وارد دوره رکود معاملات می‌شود، یعنی رشد قیمت مسکن پس از جهش، شیب نزولی را طی می‌کند، زمانی است که نرخ رشد اجاره‌بها نیز وارد مسیر نزولی و منفی می‌شود. در صورتی که متغیرهای دیگری در ماه‌های آینده بر این الگوی رفتاری اثر نگذارند، انتظار این است با محدود شدن دامنه رشد قیمت مسکن و منفی شدن شیب رشد، این اتفاق برای تورم اجاره‌بها نیز رخ دهد؛ یعنی میزان رشد اجاره‌بها در ماه‌های آینده به تدریج کمتر از میزان رشد قیمت مسکن شود و بازار اجاره آپارتمان مسکونی نیز به ثبات نسبی برسد.

البته در این ماجرا یک موضوع قابل توجه است؛ اینکه طبق الگوی حدود ۳ دهه بازار مسکن، شیب کاهش نرخ رشد قیمت مسکن بیشتر از شیب کاهش رشد نرخ اجاره‌بها خواهد بود و این یعنی در ماه‌های آینده مسیر کاهش تورم اجاره‌بها به‌صورت ملایم طی خواهد شد اما افت نرخ رشد قیمت مسکن شدید خواهد بود. به گزارش «دنیای اقتصاد»، در صورتی که این رفتار سنتی امسال هم بر تغییرات قیمتی بازار مسکن حاکم باشد، باید منتظر کاهش تورم اجاره‌بها در ماه‌های آتی بود؛ اما به هر حال ممکن است به دلیل اثرگذاری متغیرهای بیرونی متفاوت، این بار بازار مسکن شاهد رفتار قیمتی متفاوتی باشد. در این صورت سیاست‌گذار بخش مسکن باید برای مقابله با دو تهدید عمده در بازار اجاره که ذکر شد، برنامه مشخص و فوری خود را اجرا کند تا تناسب میان عرضه و تقاضای مسکن در بازار املاک اجاری بر هم نخورد و روند تورم اجاره مسکن کنترل شود.

07 (1)

 


:: بازدید از این مطلب : 1
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : یک شنبه 9 دی 1397 | نظرات ()
نوشته شده توسط : معصومه

به گزارش اقتصادنیوز، این موضوع چنان اهمیت یافته است که به تازگی پژوهشی با موضوع «تاثیر افتتاح ایستگاه مترو بر قیمت مسکن در شهر تهران»، در دانشکده مدیریت و اقتصاد دانشگاه شریف انجام شد.

حسین جوشقانی استادیار دانشکده مدیریت و اقتصاد دانشگاه صنعتی شریف در گفتگو با هفته نامه تجارت فردا، رابطه افتتاح ایستگاه مترو بر قیمت مسکن در شهر تهران را تشریح کرد.

او در رابطه با تأثیر توسعه حمل‌ونقل عمومی مثل خطوط مترو بر مولفه‌های اقتصادی زندگی شهرنشینی چون مسکن توضیح می‌گوید: «به‌طورکلی حمل‌ونقل درون‌شهری و بین‌شهری و به طورخاص خطوط مترو جزو زیرساخت‌هایی است که بر کیفیت زندگی شهری اثر می‌گذارد. توسعه بیشتر زیرساخت‌های حمل‌ونقل در یک شهر به معنای دسترسی بیشتر و راحت‌تر شهروندان به امکانات مختلف شهر و درنتیجه افزایش رفاه شهروندان است. بنابراین در اصلِ رابطه بین توسعه حمل‌ونقل و افزایش رفاه شهروندان تردیدی وجود ندارد. به‌طوری که یکی از مهم‌ترین شاخص‌های توسعه‌یافتگی در مطالعات نهادهای بین‌المللی، توسعه شبکه و زیرساخت‌های حمل‌ونقل عمومی شامل خطوط مترو، بی‌آرتی، اتوبوس شهری و امثالهم است. همه این موارد به عنوان زیرساخت‌هایی شناخته می‌شوند که نیازمند توسعه هستند.

در انجام این پژوهش، به اطلاعات بیش از یک‌میلیون و ۲۰۰ هزار مشاهده از املاک به فروش‌رفته در شهر تهران از سال‌های ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۷ تکیه شده است.

جوشقانی می‌گوید: در این پژوهش ما سه فرضیه را بررسی کردیم. نخستین فرضیه این بود که افتتاح ایستگاه مترو در شهر تهران تاثیر معناداری روی قیمت مسکن اطراف آن دارد. یافته‌های این پژوهش ضمن تایید این فرضیه میزان اثرگذاری افتتاح خط مترو بر قیمت مسکن در شهر تهران را معادل 9 /4 درصد محاسبه کرد. فرضیه دوم این بود که افزایش قیمت مسکن بر اثر افتتاح مترو در تمامی مناطق شهر تهران اتفاق یکسان نیست. این فرضیه هم مورد آزمون قرار گرفت و تایید شد. بدین معنا که افزایش قیمت ناشی از بهره‌برداری از مترو در بعضی مناطق بیشتر و در بعضی مناطق کمتر بوده است.

براساس گفته جوشقانی، مناطقی از تهران که تا پیش از افتتاح خطوط مترو سطح قابل قبولی از دسترسی به حمل‌ونقل عمومی به‌خصوص خطوط بی‌آرتی، داشته‌اند در اثر افتتاح خطوط مترو تغییر قیمت قابل توجهی رخ نداده است. اما مناطقی مانند مینی‌سیتی و شهرک محلاتی که تا پیش از خطوط مترو از لحاظ دسترسی به حمل‌ونقل عمومی در وضعیت مناسبی نبودند، تاثیر قیمتی بیشتری از افتتاح خطوط مترو تجربه کردند. به نحوی که در برخی از مناطق این اثر به حدود هفت درصد می‌رسید. برای مثال در مورد ایستگاه‌های صدر، قائم و تجریش این اثر بیشتر از ۷ درصد بود.

او همچنین در مورد فرضیه آخر این پژوهش مبنی بر اینکه «افتتاح ایستگاه مترو برای بار دوم تاثیر معناداری روی قیمت املاک اطراف آن ندارد.»، می‌گوید: این فرضیه تأیید شد، چرا که حدس زده می‌شد دسترسی این مناطق قبل از افتتاح خط جدید به اندازه کافی مناسب بوده است.

این استاد دانشگاه می‌گوید: با توجه به نتیجه حاصل‌شده، یکی از بهره‌مندی‌های حاصل از راه‌اندازی خطوط مترو برای شهروندان تهرانی ساکن در اطراف ایستگاه‌های مترو، افزایش قیمت مسکن آنهاست. اگر فردی خانه‌ای باارزش یک میلیارد تومان (۲۵ درصد خانه‌های مبادله‌شده در سال ۱۳۹۷ ارزشی بیشتر از این مقدار داشته‌اند) داشته باشد افتتاح خط مترو در اطراف آن به جز افزایش رفاه، ارزش مسکن این شهروندان را نیز به طور میانگین در حدود ۵۰ میلیون تومان افزایش می‌دهد. بنابراین در چنین شرایطی برخی از شهروندان بهره بیشتری از توسعه خطوط مترو در مقایسه با دیگران خواهند برد. عادلانه این است که هر کس سهم و بهره بیشتری از توسعه خطوط مترو به دست می‌آورد باید مشارکت بیشتری نیز در ساخت و نگهداری آن داشته باشد.



:: بازدید از این مطلب : 1
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : دو شنبه 3 دی 1397 | نظرات ()
نوشته شده توسط : معصومه

به گزارش اقتصادنیوزبراساس آمارهای این گزارش، در آذر ماه نرخ تورم ماهانه روستایی ۷/۲ درصد بوده که این رقم برای تورم ماهانه شهری ۶/۲ درصد ثبت شده است. همچنین در این ماه، نرخ تورم نقطه‌به‌نقطه روستایی ۹/۳۹ درصد بوده که این متغیر در حوزه شهری ۹/۳۶ درصد گزارش شده است. این دو آمار تایید می‌کند که در ماه پایانی پاییز، نرخ تورم روستایی در سطح بالاتری از تورم شهری ایستاده است.

آمارهای مرکز آمار ایران  حاکی از آن است که نرخ تورم ماهانه در آذر ماه نسبت به آبان تغییری نداشته و در سطح ۶/ ۲ درصد باقی مانده است. این آمار تایید می‌کند که در ماه‌های پایانی پاییز نرخ تورم از وضعیت قرمز فاصله گرفته و به وضعیت سفید رسیده است. آمارهای مرکز آمار ایران در آذر ماه نشان می‌دهد نرخ تورم ماهانه در گروه‌های کم‌درآمد بیشتر از پردرآمدها بوده، این در حالی است که در ماه‌های تابستان و زمان افزایش جهشی نرخ تورم، نرخ تورم گروه پردرآمد بیشتر از کم‌درآمدها ثبت می‌شد.همچنین در آذرماه تورم روستایی از تورم شهری سبقت گرفته است.

تکرار تورم ۶/ ۲ درصدی

مرکز آمار ایران نخستین گزارش تورمی از آذر ماه سال جاری را منتشر کرد. این آمارها نشان می‌دهد که در آذر تورم ماهانه به ۶/ ۲ درصد رسیده است. در آبان نیز تورم ماهانه به میزان ۶/ ۲ درصد گزارش شده بود که نشان می‌دهد نرخ تورم ماهانه در سطح ۶/ ۲ درصد برای دومین ماه متوالی تکرار شده است. مرکز آمار ایران گزارش تورم را بر حسب محدوده روستایی و شهری نیز منتشر می‌کند که این آمارها نشان می‌دهد نرخ تورم ماهانه شهری در آذر ماه معادل ۵/ ۲ درصد و نرخ تورم ماهانه روستایی در این ماه ۳ درصد گزارش شده است. همچنین نرخ تورم را می‌توان بر اساس زیرگروه‌ها دسته‌بندی کرد. این دسته بندی کمک می‌کند که کارشناسان منشا اثر اصلی تورم را در آمارها مشاهده کنند. در گزارش مرکز آمار ایران، دو گروه خوراکی‌ها و غیرخوراکی‌ها در آمار ابتدایی این گزارش منعکس شده است. در آذر ماه سال جاری نرخ تورم ماهانه گروه خوراکی‌ها ۸/ ۴ درصد و نرخ تورم گروه غیرخوراکی‌ها ۶/ ۱ درصد ثبت شده است. این موضوع نشان می‌دهد که هنوز وزناصلی تورم بر دوش گروه خوراکی‌ها بوده و گروه غیرخوراکی‌ها که مسکن و برخی خدمات جزو گروه‌های اصلی آن به حساب می‌آید، از نرخ تورم کمتری برخوردار بودند.

تداوم روند صعودی‌تورم نقطه به نقطه

دومین متغیر گزارش شده در گزارش مرکز آمار ایران، تورم نقطه به نقطه است. این متغیر تغییرات شاخص بهای مصرف‌کننده در آذر ماه سال جاری را نسبت به ماه  مشابه سال قبل در نظر می‌گیرد. آمارهای این گزارش نشان می‌دهد نرخ تورم نقطه به نقطه در ماه آذر به رقم ۴/ ۳۷ درصد رسیده که این رقم در آبان ماه به میزان ۹/ ۳۴ درصد ثبت شده بود. بنابراین تورم نقطه به نقطه مرکز آمار روند صعودی را ادامه داده است، هر چند از سرعت آن کاسته شده است. نرخ تورم نقطه به نقطه مناطق شهری ۹/ ۳۶ درصد و نرخ تورم مناطق روستایی ۹/ ۳۹ درصد ثبت شده که نشان می‌دهد مناطق روستایی دارای تورم بیشتری بودند. همچنین در آذر ماه سال جاری نرخ تورم نقطه به نقطه در گروه‌های خوراکی ۹/ ۵۳ درصد و در گروه‌های غیرخوراکی ۳۱ درصد ثبت شده که این آمار نیز  تایید می‌کند عامل اصلی بالا بودن نرخ تورم در آذر ماه، گروه خوراکی‌ها و آشامیدنی‌ها بوده است.

سومین متغیر مورد گزارش، نرخ تورم متوسط یا ۱۲ ماهه است که بیشتر مدنظر سیاست‌گذار قرار می‌گیرد. این نرخ دارای حافظه ۲۴ ماهه بوده، به این معنی که تغییرات شاخص را در ۱۲ ماه منتهی به آذر سال جاری نسبت به مدت مشابه سال قبل در نظر می‌گیرد. بر اساس آمارهای مرکز آمار ایران، نرخ تورم متوسط در آذر ماه به میزان ۱۸ درصد رسیده است. این نرخ در مناطق شهری ۱۸ درصد و در مناطق روستایی نیز ۱۸ درصد گزارش شده است. نرخ تورم متوسط در گروه خوراکی‌ها به میزان ۱/ ۲۴ درصد و در گروه غیرخوراکی‌ها ۶/ ۱۵ درصد بوده است. برخی از کارشناسان پیش‌بینی کردند که نرخ تورم تا پایان سال حدود ۲۰ درصد ثبت شد و به نظر می‌رسد با توجه به آمار کنونی، می‌توان پیش‌بینی کرد که نرخ تورم سال ۹۷، در این محدوده خواهد ماند و خبری از تورم تک‌رقمی برای امسال نخواهد بود. بنابراین پس از دو سال متوالی باز نرخ تورم متوسط به محدوده دورقمی بازگشته است.

چرخش تورم به سمت دهک‌های کم‌درآمد

در گزارش مرکز آمار ایران در آذر ماه تورم گروه‌های کم‌درآمد نسبت به تورم پردرآمد، بیشتر بوده است. بر اساس آمارهای این گزارش دهک اول که دهک کم‌برخوردار است در آذر ماه دارای تورم ماهانه ۱/ ۳ درصدی بوده است. این روند برای دهک دوم ۹/ ۲ درصد بوده و به ترتیب افزایش دهک‌ها کاهش یافته است. به نحوی که در دهک نهم تورم ماهانه ۲/ ۲ درصد و تورم ماهانه دهک دهم به‌عنوان پردرآمدترین گروه جمعیتی ۲ درصد گزارش شده است. این موضوع نشان می‌دهد که نرخ تورم ماهانه در دهک‌های کم‌درآمد ۱/ ۱ واحد درصد بیشتر از تورم دهک‌های پردرآمد بوده است.

عامل اصلی افزایش تورم کم‌درآمدها

شاید این شائبه به وجود بیاید که افزایش نرخ تورم اقلام خوراکی باعث شده نرخ تورم ماهانه گروه‌های کم‌درآمد بیشتر از پردرآمدها منعکس شود. اما آمار گزارش حکایت از نکته دیگری دارد. بر اساس آمارهای این گزارش، نرخ تورم ماهانه خوراکی‌ها در دهک اول و کم‌درآمد به میزان ۶/ ۴ درصد گزارش شده که این رقم در دهک دهم و پردرآمد به میزان ۱/ ۵ درصد بوده است. بنابراین تورم ماهانه خوراکی‌ها در خانوارهای پردرآمد بیشتر بوده است. اما تورم کالاهای غیرخوراکی نظیر مسکن در دهک‌های کم‌درآمد بیشتر بوده است. بر اساس گزارش‌های مرکز آمار ایران تورم ماهانه گروه‌های غیرخوراکی دهک اول معادل ۶/ ۱ درصد و تورم ماهانه دهک دهم به میزان ۲/ ۱ درصد بوده است. در نتیجه می‌توان دریافت که نرخ تورم ماهانه گروه غیرخوراکی‌ها در دهک‌های کم‌درآمد بیشتر بوده است. به بیان دیگر می‌توان عنوان کرد که گروه مسکن و خدمات، در آذر ماه برای کم‌درآمدها به‌عنوان عامل اصلی افزایش تورم کار کرده، اما اثر این گروه برای پردرآمدها کمتر بوده است.

صدرنشینان تورم آذر

در گزارش مرکز آمار ایران، تغییرات تورم به تفکیک گروه‌ها و کالاها منتشر شده و این موضوع نشان می‌دهد که بیشترین تورم آذر ماه در چه کالاهایی بوده است. به‌عنوان مثال در گروه خوراکی‌ها بیشترین تورم ماهانه مربوط به ماهی‌ها بوده که طی یک ماه ۱۰ درصد به نرخ تورم این کالا افزوده شده و گوشت قرمز و گوشت ماکیان با تورم ماهانه ۳/ ۷ درصدی در رتبه بعدی قرار دارد. اما در این گروه روغن‌ها و چربی‌ها با ثبت تورم ۷/ ۱ درصد کمترین تورم را ثبت کرده است. به نظر می‌رسد هنوز اثرات افزایش نرخ ارز، در گروه خوراکی‌ها به‌طور کامل منعکس نشده و حتی می‌توان این اثرات را در ماه‌های آینده نیز مشاهده کرد. نکته قابل توجه اینکه تورم ماهانه گروه دخانیات در آذر ماه منفی ۳/ ۳ درصد بوده و این گروه با کاهش قیمت روبه‌رو شده است. مسکن مهم‌ترین کالای گزارش مرکز آمار ایران محسوب می‌شود و وزن این گروه در سبد مصرفی خانوار ۳۱ درصد است. به بیان دیگر حدود یک‌سوم وزن تورم شاخص بهای مصرف‌کننده‌ در گروه مسکن است. در آذر‌ماه تورم ماهانه گروه مسکن معادل ۲/ ۱ درصد بوده که نشان می‌دهد این کالا نقش کنترلگری تورم را در آخرین ماه پاییز برعهده داشته است. همچنین نرخ تورم نقطه به نقطه این کالا نیز ۹/ ۲۳ درصد بوده است. در بین کالاهای غیرخوراکی گروه مبلمان و لوازم خانگی با نرخ تورم ماهانه ۷/ ۴ درصد یکی از گروه‌های پرتورم محسوب می‌شده است. نرخ تورم حمل‌و نقل نیز در آذر ماه به میزان ۹/ ۱ درصد افزایش یافته، اما از تورم ماهانه گروه ارتباطات به میزان ۴/ ۰ درصد کاسته شده است. در آخرین ماه پاییز تورم ماهانه گروه بهداشت و درمان تنها به میزان یک درصد بوده است.

06-01



:: بازدید از این مطلب : 3
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : دو شنبه 3 دی 1397 | نظرات ()